Τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο τα δείχνει η κάμερα
Τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο τα δείχνει η κάμερα
Ωραία η ελληνική ύπαιθρος, ειδικά όταν παρουσιάζεται επιλεκτικά, με καλό μοντάζ, με ωραία μουσική υπόκρουση, με ανθρώπους που τα "λένε" και όλο αυτό πασπαλισμένο με προοπτική καλής ζωής. Στους «Πρωταγωνιστές» της περασμένης Κυριακής, ο Σταύρος Θεοδωράκης περιηγήθηκε με την κάμερα της εκπομπής του στην ελληνική επαρχία συναντώντας νέους ανθρώπους οι οποίοι είτε μετακόμισαν εκεί αναζητώντας μια καλύτερη ζωή είτε επέλεξαν να παραμείνουν εκεί αδιαφορώντας για τις προκλήσεις των μεγαλουπόλεων.
Οι ιστορίες όλων των «Πρωταγωνιστών» ήταν πολύ ενδιαφέρουσες γιατί ουσιαστικά ο τηλεθεατής γνώρισε ανθρώπους οι οποίοι τόλμησαν, διαφοροποιήθηκαν και εν μέσω κρίσης δοκίμασαν την τύχη τους εντός των συνόρων και όχι μεταναστεύοντας σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Αντί να μετακομίσουν σε γερμανικές φάμπρικες ή στη μακρινή Αυστραλία τα αγόρια και τα κορίτσια που συνάντησε η εκπομπή, επέλεξαν την Κοζάνη, την Κερκίνη και στράφηκαν στην καλλιέργεια, στην συλλογή της "πολύτιμης τρούφας", ή στη φροντίδα των κοπαδιών τους.
Το μήνυμα των «Πρωταγωνιστών» είναι εκ πρώτης όψεως θετικό. Στην όλη θετική εικόνα όμως ελλοχεύει κι ένας ρομαντισμός στον οποίο η εκπομπή υπερθεμάτισε. Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο αφιέρωμα δεν υπολόγισε πως μετά τον ρομαντισμό έρχεται η πραγματικότητα. Γιατί ωραίες οι λιμνούλες, τα σπιτάκια στις πλαγιές και τα προϊόντα από τις καλλιέργειες. Πώς όμως για παράδειγμα θα ξεριζωθεί κάποιος από μία πόλη, θα πάρει τα παιδιά του και θα υποχρεωθεί να προσαρμοστεί σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον; Ποια κοπέλα θα πεισθεί να ακολουθήσει έναν εργένη βοσκό βουβαλιών ο οποίος αν και δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρων και ισορροπημένος δηλώνει πως όλη του η ζωή περιορίζεται στην ενασχόληση με το συγκεκριμένο είδος; Πώς ξαφνικά η ελληνική επαρχία βαφτίζεται παράδεισος την ώρα που οι φωνές των κατοίκων της για παραμέληση και αδιαφορία του κράτους ολοένα και πληθαίνουν, η ανεργία καλπάζει, ο πολιτισμός δεν στηρίζεται παρά μόνο από την ιδιωτική και τοπική πρωτοβουλία και ένα μεγάλο μέρος των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών σχολών της ρημάζει;
Οι «Πρωταγωνιστές» πολύ σωστά παρουσίασαν μία ενδιαφέρουσα λύση, μία απάντηση στα προβλήματα, μία διέξοδο στο οικονομικό χάος. Θα ήταν ωστόσο πολύ ενδιαφέρον αν μελλοντικά βλέπαμε και μία λιγότερο ρομαντική προσέγγιση μιας προοπτικής η οποία δεν είναι τόσο ιδανική όσο δείχνει με την κάμερα.
Ωραία η ελληνική ύπαιθρος, ειδικά όταν παρουσιάζεται επιλεκτικά, με καλό μοντάζ, με ωραία μουσική υπόκρουση, με ανθρώπους που τα "λένε" και όλο αυτό πασπαλισμένο με προοπτική καλής ζωής. Στους «Πρωταγωνιστές» της περασμένης Κυριακής, ο Σταύρος Θεοδωράκης περιηγήθηκε με την κάμερα της εκπομπής του στην ελληνική επαρχία συναντώντας νέους ανθρώπους οι οποίοι είτε μετακόμισαν εκεί αναζητώντας μια καλύτερη ζωή είτε επέλεξαν να παραμείνουν εκεί αδιαφορώντας για τις προκλήσεις των μεγαλουπόλεων.
Οι ιστορίες όλων των «Πρωταγωνιστών» ήταν πολύ ενδιαφέρουσες γιατί ουσιαστικά ο τηλεθεατής γνώρισε ανθρώπους οι οποίοι τόλμησαν, διαφοροποιήθηκαν και εν μέσω κρίσης δοκίμασαν την τύχη τους εντός των συνόρων και όχι μεταναστεύοντας σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Αντί να μετακομίσουν σε γερμανικές φάμπρικες ή στη μακρινή Αυστραλία τα αγόρια και τα κορίτσια που συνάντησε η εκπομπή, επέλεξαν την Κοζάνη, την Κερκίνη και στράφηκαν στην καλλιέργεια, στην συλλογή της "πολύτιμης τρούφας", ή στη φροντίδα των κοπαδιών τους.
Το μήνυμα των «Πρωταγωνιστών» είναι εκ πρώτης όψεως θετικό. Στην όλη θετική εικόνα όμως ελλοχεύει κι ένας ρομαντισμός στον οποίο η εκπομπή υπερθεμάτισε. Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο αφιέρωμα δεν υπολόγισε πως μετά τον ρομαντισμό έρχεται η πραγματικότητα. Γιατί ωραίες οι λιμνούλες, τα σπιτάκια στις πλαγιές και τα προϊόντα από τις καλλιέργειες. Πώς όμως για παράδειγμα θα ξεριζωθεί κάποιος από μία πόλη, θα πάρει τα παιδιά του και θα υποχρεωθεί να προσαρμοστεί σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον; Ποια κοπέλα θα πεισθεί να ακολουθήσει έναν εργένη βοσκό βουβαλιών ο οποίος αν και δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρων και ισορροπημένος δηλώνει πως όλη του η ζωή περιορίζεται στην ενασχόληση με το συγκεκριμένο είδος; Πώς ξαφνικά η ελληνική επαρχία βαφτίζεται παράδεισος την ώρα που οι φωνές των κατοίκων της για παραμέληση και αδιαφορία του κράτους ολοένα και πληθαίνουν, η ανεργία καλπάζει, ο πολιτισμός δεν στηρίζεται παρά μόνο από την ιδιωτική και τοπική πρωτοβουλία και ένα μεγάλο μέρος των πανεπιστημιακών και τεχνολογικών σχολών της ρημάζει;
Οι «Πρωταγωνιστές» πολύ σωστά παρουσίασαν μία ενδιαφέρουσα λύση, μία απάντηση στα προβλήματα, μία διέξοδο στο οικονομικό χάος. Θα ήταν ωστόσο πολύ ενδιαφέρον αν μελλοντικά βλέπαμε και μία λιγότερο ρομαντική προσέγγιση μιας προοπτικής η οποία δεν είναι τόσο ιδανική όσο δείχνει με την κάμερα.
#SerresParatiritis
