Γεννημένος στην Νιγρίτα Σερρών, ο Στράτος Διονυσίου μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και την Επτάλοφο το 1947 και πήγαινε με τα πόδια στο γήπεδο για να προπονηθεί με την εφηβική ομάδα του ΠΑΟΚ. Μπορεί το τραγούδι να τον «κέρδισε», ωστόσο η αγάπη του για τον Δικέφαλο δεν έσβησε.

Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του έγραφε μεταξύ άλλων:

«Ο γιος μου ο Άγγελος ήτανε φανατικός Παναθηναϊκάκιας και τον έπαιρνα πολλές φορές και πηγαίναμε τις Κυριακές τα μεσημέρια στο γήπεδο. Είχα τη δική μου θέση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, αλλά εγώ ήμουνα και είμαι μια ζωή ΠΑΟΚ, η ομαδάρα της Τούμπας. ΠΑΟΚάρα και πάσης Ελλάδος. Λατρεύω τον ΠΑΟΚ και πικραίνομαι πολύ όταν η αγαπημένη μου ομάδα χάσει κάποιον αγώνα. Δεν έχω αφήσει αγώνα της ομάδας που να μην τον παρακολουθήσω. Σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας και αν παίζει, είμαι πρώτος και καλύτερος. Και εκεί άρχιζε η κόντρα μας με τον «Αγγελάκο» και ήτανε από τις σπάνιες φορές που «αντιδικούσε» μαζί μου».

Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι στο κέντρο που εμφανιζόταν στην Αθήνα γιόρτασε ο ΠΑΟΚ τον πρώτο Πανελλήνιο τίτλο του, το 1972, τραγουδώντας μάλιστα το «Πάρε ότι θέλεις… ΠΑΟΚτσή», σε μια παράφραση του τραγουδιού του, «Παλιατζής».