ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο Γλαύκος Αλιθέρσης και η συμβολή του στα νεοελληνικά γράμματα Ο Κύπριος ποιητής που υπηρέτησε στην Άνω Βροντού Σερρών

Ο Γλαύκος Αλιθέρσης είναι ένας από τους γενάρχες της νεότερης κυπριακής ποίησης. Το πραγματικό του όνομα είναι Μιχάλης Χατζηδημητρίου, και εκτός από το Γλαύκος Αλιθέρσης, χρησιμοποίησε και το φιλολογικό ψευδώνυμο Αγρότης Πολλύς.

Ο Γλαύκος Αλιθέρσης είναι ένας από τους γενάρχες της νεότερης κυπριακής ποίησης. Το πραγματικό του όνομα είναι Μιχάλης Χατζηδημητρίου, και εκτός από το Γλαύκος Αλιθέρσης, χρησιμοποίησε και το φιλολογικό ψευδώνυμο Αγρότης Πολλύς.

 Ο Γλαύκος Αλιθέρσης είναι ένας από τους γενάρχες της νεότερης κυπριακής ποίησης. Το πραγματικό του όνομα είναι Μιχάλης Χατζηδημητρίου, και εκτός από το Γλαύκος Αλιθέρσης, χρησιμοποίησε και το φιλολογικό ψευδώνυμο Αγρότης Πολλύς.

Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1897 και πέθανε στη γενέτειρά του το 1965. Η καταγωγή του ήταν από το κατεχόμενο Πραστειό Αμμοχώστου.Έφηβος, σε ηλικία 16 χρόνων, εγκατέλειψε τα μαθηματικά θρανία και κατετάγη εθελοντής στον ελληνικό στρατό, παίρνοντας μέρος στον ελληνοβουλγαρικό πόλεμο.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ 

Τον Ιούλιο του 1913, στα δεκαέξι χρόνια του, μόλις που είχε τελειώσει την Τετάρτη τάξη του Ημιγυμνασίου Λεμεσού, έφυγε κρυφά από τους γονείς του για να καταταχθεί στον ελληνικό στρατό, χωρίς όμως να προλάβει να πάρει μέρος στον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο.

Υπηρέτησε ως φρουρός για μερικές εβδομάδες στην Άνω Βροντού Σερρών, σε ευζωνικό τάγμα της Έκτης Μεραρχίας. Από εκεί έγραφε στον πατέρα του, τον Αύγουστο του 1913: «Δεν πρέπει δε να είσαι θυμωμένος μαζύ μου πως έφυγα, γιατί τι άλλο παρά την αγάπην προς την πατρίδα; Και εάν ημείς που είμεθα νέοι που δεν έχομεν υποχρεώσεις και μαθηταί όντες ακόμη που νοούμεν καλλίτερον παντός άλλου τα προς την πατρίδα καθήκοντα δεν πάμεν εκεί στον τίμιον αγώνα της διαμάχης των μεγάλων ιδανικών του έθνους, ποίοι θα πάσιν; Οι αγράμματοι και οι γέροντες;». 

Η προσφορά του Αλιθέρση στον νεότερο κυπριακό λόγο πρέπει να θεωρηθεί τεράστια. Από την αναλυτική παράθεση των έργων του διαφαίνεται το μέγεθος της αξίας και συμβολής του στα νεοελληνικά γράμματα.