Όταν ένας αξιόλογος άνθρωπος φεύγει από την ζωή συ­νηθίζεται από τους αρχαιοτάτους χρόνους, να εκφωνείται επικήδειος λόγος σχετικά με την ζωή» τη δράση και την προ­σφορά του αποδημήσαντος.
Οι πρόγονοι μας από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται! γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι. Ο Περικλής στον επιτάφιο αναφέρει " οίς γάρ αρετής αθλα μέγιστα κείνται τήδε και άριστοι άνδρες ανα­φύονται".
Και επειδή η εκδημήσασα αγαπημένη μας Φωτεινή Παπαδη- μητρίου ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά και καλο­σύνη, αξίζει να πούμε δύο λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης της.
Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι κρίσιμη και δύσκολη. Γνωρί­ζω το άγχος την λύπη και την κούραση των συγγενών της και όλων μας και θα φροντίσω να είμαι σύντομος.
Ηρθαμε όλοι σήμερα εδώ. Οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου και όσοι είχαν την τιμή και την ευτυχία να σε γνωρί­σουν, για να αποτίσουμε φόρο τιμής και εκτίμησης σε σένα αλησμόνητη Φωτούλα.
Ηρθαμε να ρίξουμε το δάκρυ μας για τον άδικο, τον ανα­πάντεχο και πρόωρο χαμό σου.

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει, ώρες για το μεγαλείο της ψυχής της, την καλοσύνη και τις αρετές της. Αλλά οι στιγ­μές είναι για όλους μας δύσκολες και εγώ που είχα την με­γάλη τιμή και την μεγάλη ευθύνη να συνδέομαι με πνευματι­κή συγγένεια με την οικογένειά της, βρίσκομαι απροετοίμα­στος και σε δυσκολία να πώ περισσότερα, διότι φοβούμαι μή­πως με τα φτωχά μου λόγια δέν αποδώσω τα πρέποντα και σμικρύνω το μεγαλείο της. Για όλους ο χαμός της είναι κάτι το αβάσταχο. Αλλα τι να πει κανείς και πώς να παρηγορήση τον χαροκαμένο σύζυγό της, τα παιδιά της και όλους τους συγγε­νείς της.
Το μόνο που μπορούμε είναι να στραφούμε πρός τον Κύ­ριο και να τον παρακαλέσουμε με αυτά τα λόγια" Σύ κύριε που κόσμους κυβερνάς, Σύ που είσαι η πηγή της αγάπης της δικαιοσύνης της αλήθειας και της ευσπλαχνίας, ρίξε το βλέμμα σου εδώ στην κρίσιμη αυτή ώρα. Δώσε Κύριε κουράγιο και δύναμη στον χαροκαμένο σύζυγο της Φωτούλας Χρίστο, στα παιδιά της και στα αδέλφια της να συνεχίσουν την ζωή και στείλε σ" αυτούς την εξ ύψους παρηγορία. Γιατί ποιά άλλη παρηγοριά για αυτούς απομένει, εκτός από την δική Σου, αφού μιά τέτοια ανεπανάληπτη, αναντικατάστατη και άξια σύζυγο και μητέρα έχασαν».
Αγαπημένη μας Φωτούλα σε προπέμπουμε σήμερα στην τε­λευταία σου κατοικία, με άγχος , λύπη και στεναγμό, όπως πρέπει να προπέμπουμε μία πανάξια σύζυγο, μητέρα και φίλη. Σε κλαίνε οι συγγενείς σου. Σε κλαίνε οι φίλοι σου, σε κλαίει ολόκληρος ο λαός των Σερρών. Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Γεννήθηκε πριν 74 χρόνια στις Σέρρες. Η καταγωγή της και η ανατροφή της, μέσα σε μία οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες ελληνοχριστιανικές αρχές, την έκανε γνωστή στους περισσότερους κατοίκους των Σερρών, αλλά της διέπλασε και έναν χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο από προσφορά, φιλοξενία, αλτροϋισμό, καλοσύνη και ντοπροσύνη.
Είχε την ευτυχία να δημιουργήση μία καλή και άξια οι­κογένεια, διότι ο Θεός της χάρισε, όπως το άξιζε, πιστόν, ενάρετον, έργατικόν, ικανότατον σύζυγον, ο οποίος διεκρίθη και ανεγνωρίσθη εις την κοινωνίαν ολοκλήρου του Νομού Σερ­ρών για την εντιμότητα και ικανότητα στην υπεράσπιση των αδικούμενων και κατατρεγμένων. Αλλα της χάρισε και δύο εξαίρετα παιδιά που θα συνεχίσουν να τιμούν το όνομά της.
Οι συζητήσεις μαζί της ήταν και ευχάριστες άλλα και ωφέλιμες, διότι ήταν άτομο κοινωνικό και είχε απόψιν κρυστάλλινη σε πολλά κοινωνικά θέματα. Το ύφος της πάντο­τε χαρούμενο, ούτε οργιζόταν ούτε κακολογούσε κανένα. Δέν έκανε ποτέ άδικες και αυστηρές κρίσεις. Τα λόγια της σοφά και μετρημένα και το βλέμμα της ήρεμον, που σε γέμιζε με σιγουριά και με γαλήνη.
Εφυγε νωρίς και άφησε στην οικογένειά της αλλα και σε όλους τους γνωστούς και φίλους, ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Χάθηκε αναπάντεχα όμως δέν θα ξεχασθή. Δέν θα την ξεχάσου­με γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισε με το πέρασμά της από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβύση με τον θάνατό της. Πάντα θα την θυμόμαστε και πάντα θα την αγαπούμε.