Το χθεσινό άρθρο του έγκριτου Peter Speigel δεν είναι έκπληξη σε κανέναν που έχει παρακολουθήσει την πορεία του κ. Μπαρόζο και των συντηρητικών στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Του κ. Μπαρόζο, που πέταγε με τον κ. Καραμανλή πάνω από την κατεστραμμένη Ηλεία το 2007 για να προσφέρει προεκλογική στήριξη στη ΝέαΔημοκρατία προκειμένου να κερδίσουν τις τότε εκλογές. Η δημοσιονομική ισοπέδωση που ακολούθησε μεταξύ 2007 και 2009, με τον διπλασιασμό του ελλείμματος που οδήγησε στην χρεοκοπία, είναι γνωστή σε όλους.

Αυτό που δεν ήταν γνωστό μέχρι χθες ήταν η εξαρχής σύμπραξη και ταύτιση του κ. Βενιζέλου μαζί τους, όπως και η εν κρυπτώ κινήσεις Μπαρόζο κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας στις Κάννες: οι κρυφές συνομιλίες με τον κ. Σαμαρά, η προεπιλογή του κ. Παπαδήμου για Πρωθυπουργό από το επιτελείο του κ. Μπαρόζο, και ο ρόλος του κ. Βενιζέλου που ήταν το κλειδί για την εκτέλεση του σχεδίου· χωρίς αυτόν, δεν μπορούσε να έχει γίνει τίποτα.

Σύμφωνα με τον Peter Spiegel, το δημοψήφισμα είχε ήδη φέρει αποτελέσματα. Ο κ. Σαμαράς, μπροστά στο ενδεχόμενο δημοψηφίσματος που θα ισοπέδωνε την μέχρι τότε αντιμνημονιακή ρητορική του, δέχτηκε την διαμόρφωση κυβέρνησης συνεργασίας· αυτή που αρνιόταν να σχηματίσει με την ελπίδα ότι θα γίνει εκείνος Πρωθυπουργός.

Το επιτελείο του κ. Μπαρόζο προεπέλεξε τον κ. Παπαδήμο, οπότε δεν προκαλεί καμία έκπληξη η αποδοχή του από τον κ. Σαμαρά. Το μόνο που έλειπε ήταν η απομάκρυνση Παπανδρέου – του εκλεγμένου Πρωθυπουργού. Αυτή θα ήταν η δουλειά του κ. Βενιζέλου, την οποία εκτέλεσε όπως του ανατέθηκε από τον κ. Μπαρόζο. Ο πολιτικός φίλος του κ. Μπαρόζο, κ. Σαμαράς, είχε διασωθεί και με τον κ. Παπανδρέου «τελειωμένο» από τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του, θα προχωρούσε στην Πρωθυπουργία μόλις τελείωνε η αποστολή του κ. Παπαδήμου με το PSI.