ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η αμυγδαλιά,ο μύθος της Φυλλίδας και η Αμφίπολη

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Δημοφών γιος του βασιλιά Θησέα καθώς επέστρεφε με το καράβι του στην Αθήνα μετά την λήξη του τρωικού πολέμου, λόγω θαλασσοταραχής βρέθηκε στους Βισάλτες.

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Δημοφών γιος του βασιλιά Θησέα καθώς επέστρεφε με το καράβι του στην Αθήνα μετά την λήξη του τρωικού πολέμου, λόγω θαλασσοταραχής βρέθηκε στους Βισάλτες.

 Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Δημοφών γιος του βασιλιά Θησέα καθώς επέστρεφε με το καράβι του στην Αθήνα μετά την λήξη του τρωικού πολέμου, λόγω θαλασσοταραχής βρέθηκε στους Βισάλτες.

Εκεί συνάντησε την όμορφη πριγκίπισσα Φυλλίδα, κόρη του βασιλιά Σίθωνα.
Οι νέοι ερωτεύτηκαν και ο βασιλιάς Σίθωνας του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και τη Φυλλίδα για γυναίκα του.
Ωστόσο ο Δημοφών έπρεπε να επιστρέψει στην Αθήνα και αφού της ορκίστηκε πως θα γύριζε γρήγορα κοντά της, αυτή τον ξεπροβόδισε στις Εννέα Οδούς (την μεταγενέστερη Αμφίπολη).
Ο Δημοφών αφού έφτασε στην Αθήνα και μη μπορώντας μακριά της, ξεκίνησε μες  το χειμώνα το ταξίδι της επιστροφής. Καθυστερούσε όμως να γυρίσει και η Φυλλίδα μαράζωνε μέρα με την μέρα. Έτσι οι θεοί για να μην υποφέρει άλλο την μεταμόρφωσαν σε Αμυγδαλιά.

 

Φτάνοντας στο σημείο του αποχαιρετισμού τους αντίκρισε ένα ξεραμένο ψηλό δέντρο χωρίς φύλλα και καρπούς. Γεμάτος τύψεις και με δάκρυα στα μάτια κατάλαβε τι είχε συμβεί, αγκάλιασε τον ξερό κορμό και τότε η αμυγδαλιά ζωντάνεψε και άνθισε.

Από τότε όπως μαρτυρεί και ο Ηρόδοτος το τμήμα μεταξύ του όρους Παγγαίου και των ποταμών Αγγίτη και Στρυμόνα ονομαζόταν «Φυλλίς».

«Η δε γη αύτη η περί το Παγγαίον όρος καλείται Φυλλίς, κατατείνουσα τα μεν προς εσπέρην επί ποταμόν Αγγίτην εκδίδοντα εις τον Στρυμόνα, τα δε προς μεσημβρίην τείνουσα ες αυτόν τον Στρυμόνα».

Αν και υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του μύθου, η Φυλλίδα και η αμυγδαλιά μέσα από αυτόν έγιναν σύμβολο ελπίδας και αναγέννησης.

Η ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ

Μάλιστα η Φυλλίδα, σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, απέκτησε από τον γάμο αυτό δύο παιδιά, τον Ακάμαντα και την Αμφίπολη.

Ο Δημοφών όμως έπρεπε να επιστρέψει στην Αθήνα να βοηθήσει τον πατέρα του και αφού της ορκίστηκε πως θα γύριζε γρήγορα κοντά της, αυτή τον ξεπροβόδισε στις Εννέα Οδούς, την μεταγενέστερη Αμφίπολη. Από τότε όπως μαρτυρεί και ο Ηρόδοτος το τμήμα μεταξύ του όρους Παγγαίου και των ποταμών Αγγίτη και Στρυμόνα ονομαζόταν «Φυλλίς». Η Φυλλίς του έδωσε μαζί του  ένα κιβώτιο [κίστις], με τα ιερά αντικείμενα της λατρείας της Ρέας, ζητώντας του να το ανοίξει μόνο αν και όταν θα είχε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα επέστρεφε σε εκείνη.
 
  Ο Δημοφώντας κατέληξε στην Κύπρο, διότι φεύγοντας από τη Θράκη, μια τρικυμία τον παρέσυρε εκεί. Λέγεται πως παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα. Στο μεταξύ, σύμφωνα με την ίδια εκδοχή, ο Δημοφών, μετά από καιρό, βέβαιος πια ότι δεν επρόκειτο να γυρίσει στη Φυλλίδα, άνοιξε το κουτί που αυτή του είχε δώσει και τότε είδε ένα όραμα -ή φάντασμα- που τον συνεπήρε κάνοντάς τον να ιππεύσει το άλογό του και, καλπάζοντας ορμητικά, να πέσει, κατά λάθος, επάνω στο σπαθί του που φορούσε και να σκοτωθεί, ενώ οι δικοί του άνθρωποι εγκαταστάθηκαν, πλέον, οριστικά στην Κύπρο.
 Από τότε, το δέντρο στο οποίο κρεμάστηκε ή ίσως και όλα τα δέντρα της περιοχής, από τη θλίψη τους για το φριχτό τέλος της Φυλλίδας, δεν κρατούσαν ποτέ τα φύλλα τους. Το ίδιο συνέβαινε και με τα δένδρα που οι γονείς της φύτεψαν στον τάφο της. Στο μέρος που θάφτηκε, λέει μια άλλη παραλλαγή, φύτρωσε μια αμυγδαλιά, που άνθισε μόνο, στα τέλη κάποιου χειμώνα, όταν ο Δημοφώντας, ξαναπέρασε από εκεί.

 

H Φυλλίδα μετέπειτα αποτέλεσε επαρχία του Νομού Σερρών. Βρισκόταν στο ανατολικό άκρο του Νομού, ανάμεσα στο Μενοίκιο και το Παγγαίο όρος με Πρωτεύουσα τη Νέα Ζίχνη.