Ήδη παρατηρείται υπέρβαση δυσκολιών, σύγκλιση αντιθέσεων και ομογενοποίηση στελεχικού δυναμικού. Ακόμη δε, ξεδιπλώνονται και ενεργοποιούνται τα αυτοδιοικητικά αντανακλαστικά όλων των εκλεγμένων.
 

Η διαπαραταξιακή σύνθεση επιτροπών για διαχείριση πόρων, έλεγχο προμηθειών, προβλήματα καθημερινότητας οξυγονώνει τη Διοίκηση. Άλλωστε και η αντιπολίτευση είναι μέρος της δημοτικής αρχής με παρεμβατικό ρόλο και ευθύνες

Το Δημαρχοκεντρικό μοντέλο, με βασικό εκτελεστικό όργανο το Δήμαρχο με μια κλειστή μονοπαραταξιακή ομάδα δοκιμάστηκε και «χρεοκώπησε» .
 

Προκάλεσε βλαβερά ελλείματα αξιοπιστίας και διαφάνειας.
 

Η συγκεντρωτική αντίληψη εξουσίας, πολλές φορές, οδήγησε στην αλαζονεία, την ευνοιοκρατία και σε πελατειακού τύπου σκοπιμότητες.
 

Η έλλειψη αντιπροσωπευτικών μηχανισμών ουσιαστικής αξιολόγησης επιδόσεων σε ατομικό και κυρίως υπηρεσιακό επίπεδο υπονόμευε την αποδοτικότητα και το εργασιακό περιβάλλον.

Η Διοίκηση συνταγματικά ασκείται με αρχές, κανόνες, καταστατικά και κυρίως με αξιακά συστήματα αναφοράς.

Δεν επιβάλλεται με εκλογίστικες τακτικές και σκοτεινούς απολίτικους αριθμητικούς αλγορίθμους.

Στις μέχρι τώρα «ισχυρές» πλειοψηφικές δημοτικές αρχές (αποτέλεσμα της ενισχυμένης αναλογικής)

α) Καλλιεργήθηκαν καθεστωτικές αντιλήψεις
 

β) δεν έλλειψαν εισαγγελικές παρεμβάσεις διοικητικής ανεπάρκειας και οικονομικής παραβατικότητας.

Σε κάθε περίπτωση συνταγή χρηστής διοίκησης δεν υπάρχει. Εκτιμώ ότι αποτέλεσμα της απλής αναλογικής είναι η πλατειά και αντιπροσωπευτική συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στην ευθύνη της διοίκησης.

Και κάτι σημαντικό : Ακόμα δεν δοκιμάστηκε στην πράξη η απλή αναλογική και καταργείται.

Κατάργηση ξεχωριστής κάλπης εκλογής για προέδρους και κοινοτικούς συμβούλους

Δεν θα υπάρχουν ανεξάρτητοι υποψήφιοι πρόεδροι κοινοτήτων . Περίπου θα «συστήνεται» από τον υποψήφιο Δήμαρχο. Για να εκλεγεί κάποιος πρόεδρος θα πρέπει να προσδεθεί σε δημοτική παράταξη.
 

Σημειώνεται πως αυτή η διάταξη τυγχάνει της ένθερμης στήριξης της Κ.Ε.Δ.Ε (Δήμαρχοι).
 

Μετατρέπονται ο πρόεδρος και οι σύμβουλοι της κοινότητας σε προέκταση, «παρακολούθημα» και «ψηφοκουβαλητές» των υποψήφιων δημοτικών συνδυασμών. Αυτό είναι αντιδημοκρατικό , προσβάλλει την ελεύθερη και ανεξάρτητη βούληση των ψηφοφόρων των χωριών. Στιγματίζεται και «χρωματίζεται» ο πρόεδρος. Άραγε οι τέως , οι νυν και οι επίδοξοι δήμαρχοι τι φοβούνται? Μάλλον θέλουν υποτακτικούς και «χρεωμένους» τους προέδρους.
 

Καταδικάζονται τα χωριά σε μαρασμό και εγκατάλειψη . Χωρίς φωνή, χωρίς οντότητα.

Μοναδική ρεαλιστική διέξοδος η θεσμική τους θωράκιση και η σχετική αυτονομία. Οι υποψήφιοι τοπικών κοινοτήτων θα είναι χρήσιμοι μόνο προεκλογικά για κάποιο απ’ τους υποψήφιους δημάρχους. Σαν εκλεγμένοι θα «φταίνε» και μόνο γιατί υπάρχουν.
 

Κι όμως :
 

Ιστορικά οι κοινότητες αποτέλεσαν βασικό κύτταρο διοικητικής αυτό-οργάνωσης του ελληνισμού. Θεματοφύλακας διατήρησης της εθνικής ταυτότητας. Διέσωσαν και διέδωσαν τις παραδόσεις. Επιτέλεσαν τεράστιο έργο στη μικρή κλίμακα διακυβέρνησης.
 

Έρχεται τώρα το νομοσχέδιο με τις ευλογίες της Κ.Ε.Δ.Ε να αφυδατώσει εντελώς τις κοινότητες από κάθε μορφή αυτοτέλειας και αυτοδιάθεσης. Τα τοπικά συμβούλια έχουν και θα έχουν εισηγητικό ρόλο και όχι αποφασιστικό. Κατά συνέπεια παραμένουν αδύναμοι και παρακλητικοί προς τη δημοτική αρχή. Θα συνεχίσουν να εισπράττουν μόνο τη δυσαρέσκεια των κατοίκων, απρόσωποι και στοχοποιημένοι. Τους τοποθετούν και θα συνεχίσουν ακόμα χειρότερα , ως κάδρα στην άχρωμη αυτοδιοικητική μικρή εικόνα.
 

Η επίλυση απλών προβλημάτων καθημερινότητας (τζάμι, πόμολο, παγκάκι, καθαρισμός κοινόχρηστων χώρων ,χρήση κοινοτικών χώρων) προϋποθέτει υποβολή αιτημάτων σε ένα ή δύο αντιδημάρχους και σε υπηρεσίες. Στη διαδρομή όμως το αίτημα κάπου «χάνεται». Άρα πάλι στα αζήτητα. Δυσκινησία, αναποτελεσματικότητα.

Με το καινούριο νομοσχέδιο οι τοπικές κοινότητες παραγκωνίζονται ακόμη περισσότερο. Σε χωριά μέχρι 300 κατοίκων θα εκλέγεται ένας εκπρόσωπος που θα είναι και πρόεδρος, χωρίς κοινοτικό συμβούλιο και διαχειριστικά εντελώς αποδυναμωμένος.
 

Η συνεχιζόμενη αποστασιοποίηση και αδράνεια της νέας γενιάς δεν τους απασχολεί. Μάλλον βολική τους είναι!

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω να επανέλθουμε στο προ εικοσιπενταετίας αυτοδιοικητικό κώδικα. Τώρα είναι ανέφικτο πλέον. Οι ανάγκες διοίκησης και καθημερινότητας άλλαξαν. Προσεγγίζονται διαφορετικά , εμφανίζονται ολοένα πρωτόγνωρες καταστάσεις.
 

Ασφάλεια στα χωριά, πρόσβαση σε δομές πρωτοβάθμιας υγείας, προστασία περιβάλλοντος , πράσινες δράσεις , πιο συγκροτημένες σχολικές μονάδες.
 

Αυτά απαιτούν νέες τεχνολογίες και τεχνογνωσία.

Απαιτείται συγκροτημένη και ενιαία διαχείριση σε ευρύτερο επίπεδο.

Θέλουμε να έχουμε φωνή, παρουσία και λόγο στον τόπο μας.

Δεν θέλουμε ισοπέδωση.
 

Το κοινοτικό συμβούλιο και ο πρόεδρος να εκλέγονται με ανεξάρτητη κάλπη.

Ο πολίτης να εκλέγει όποιον/α προτιμά για Δήμαρχο και όποιον/α προτιμά για πρόεδρο.
 

Πασχάλης Χρυσολόγου

πρόεδρος Ζευγολατειού