Το θέμα είναι το όραμα και το όραμα του κ. Μητσοτάκη είναι πολύ ξεκάθαρο. Στρώνει το έδαφος να πάει στις εκλογές με «όραμα» το σχέδιο Πισσαρίδη. Το σχέδιο Πισσαρίδη έχει κάποια σημεία που θα τα βρείτε στα προγράμματα πολλών κομμάτων στο παρελθόν που δεν έγιναν ποτέ πράξη, θα βρείτε όμως γενικότερα μια έμφαση στο υπαρκτό κεφάλαιο της ελληνικής οικονομίας. Πιστεύω ότι εκεί είναι λάθος η προτεραιότητα. Αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα και αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να είναι το όραμα του χώρου μας – αυτό το όραμα δουλεύω με τους συνεργάτες μου και με ανθρώπους όλου του χώρου – είναι πώς θα διευρύνουμε την παραγωγική βάση. Πώς θα βάλουμε περισσότερους Έλληνες στο παιχνίδι. Η οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει όσο στην οικονομία οι «παίκτες» είναι λίγοι. Αν δεν διευρύνουμε την παραγωγική βάση, δεν θα κάνουμε δουλειά. Και για να την διευρύνουμε πρέπει να περάσουμε εξουσίες που σήμερα είναι όλες μαζεμένες στο γραφείο του πρωθυπουργού σε θεσμούς και φορείς που μπορούν να φέρουν παραγωγούς μαζί για να δημιουργήσουν τις οικονομίες κλίμακος που χρειάζονται. Ποιοι είναι αυτοί οι θεσμοί; Είναι οι ΟΤΑ, τα επιμελητήρια, οι συνεταιρισμοί, τα πανεπιστήμια, οι ανεξάρτητες αρχές. Αν δεν δώσουμε πραγματική εξουσία σε αυτούς τους φορείς και πραγματική ανεξαρτησία να δώσουν ευκαιρίες στους Έλληνες δημιουργούς, τότε η ανάπτυξη θα μείνει μόνο στους μεγάλους ελπίζοντας ότι θα επενδύσουν οι μεγάλοι στην Ελλάδα και κάτι θα μείνει στο τέλος και για την υπόλοιπη κοινωνία. Είναι λάθος η προσέγγιση, είναι λάθος οι προτεραιότητες και πιστεύω ότι είναι μεγάλη ευκαιρία για τον προοδευτικό χώρο να μιλήσει για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης.

Έχω πει εδώ και πάρα πολύ καιρό και τότε ήμουν ο μόνος που τα έλεγα, ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να υπάρξει ένα μέτωπο αντίστοιχο του μετώπου που το ΠΑΣΟΚ είχε το 2009, με ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τη χώρα, με ένα όραμα μεταφρασμένο σε πολιτικές που αφορούν τον Έλληνα και την Ελληνίδα σήμερα. Μόνο μέσα από ένα τέτοιο σχήμα μπορούμε να πάμε στις εκλογές και να έχουμε ελπίδες να τις κερδίσουμε. Σήμερα φοβάμαι ότι, έτσι κατακερματισμένοι όπως είμαστε, με κάθε ομάδα να διεκδικεί περισσότερο προσωπικές φιλοδοξίες παρά συλλογικές, ο προοδευτικός χώρος γενικότερα πάει σε μια σφαγή και είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι για να αποφευχθεί αυτό, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, για να συσπειρωθεί ο χώρος που περιγράφω, είναι να δώσουμε όραμα, θέσεις και προτάσεις τις οποίες να μπορεί να παρακολουθήσει ο πολίτης. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται πολλή δουλειά, να έρθουν άνθρωποι από όλο το φάσμα του προοδευτικού χώρου και να συζητήσουμε σοβαρά για την επόμενη μέρα της Ελλάδας.

Δεν παίρνω εύκολα πίσω πράγματα που έχω πει και σας θυμίζω ότι τα είχα πει πριν από κάθε άλλον. Είχα πει ότι χρειάζονται σοβαρές αλλαγές στον χώρο για να μπορέσουμε να ενώσουμε την παράταξη και να προχωρήσουμε μπροστά. Η προτεραιότητά μας είναι να εκφράσουμε απαντήσεις στις αγωνίες του κόσμου. Έτσι, έχω αφιερωθεί αυτόν τον καιρό στο να φέρνω και να οργανώνω προτάσεις από όλο το φάσμα του προοδευτικού χώρου για το πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα πραγματικά νικηφόρο μέτωπο απέναντι σε αυτό που βλέπουμε σήμερα να φέρνει ο κ. Μητσοτάκης. Ο κ. Μητσοτάκης καλώς ή κακώς, θεμιτά ή αθέμιτα, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα που τον κάνει να μοιάζει ότι έχει πετύχει και να λέει ότι έχει κι ένα όραμα για τη χώρα. Απέναντι σε αυτό, ο χώρος μας συμπεριφέρεται κατακερματισμένα και φοβικά. Με φοβικές νοοτροπίες εκλογές δεν κερδίζονται. Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, πρέπει πρώτα να πούμε τους άξονες τους οποίους χρειάζεται να ενισχύσουμε για να πάει η Ελλάδα μπροστά και γύρω από αυτούς τους άξονες να συσπειρωθούμε. Χρειάζεται να βάλουμε έναν πολιτικό στόχο, ώστε να συσπειρωθούμε όλοι και να τον υποστηρίξουμε, όχι να μιλάμε για πρόσωπα. Και πιστεύω ότι εκεί πρέπει να δώσουμε τη μεγάλη έμφαση τώρα. Αυτό που πιστεύω ότι περιμένει ο κόσμος από εμάς τώρα είναι προτάσεις που θα κάνουν τον φόβο που νιώθει για την επόμενη μέρα, ελπίδα. Κι επειδή δεν βλέπω αυτά τα θέματα να τα καλύπτει κανένα πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι μοναδική ευκαιρία να πούμε κάτι διαφορετικό. Προσωπικά, έχω αφιερωθεί όλο αυτό το χρονικό διάστημα να δείξω ότι υπάρχει διαφορετική πολιτική πρόταση. Ότι αυτή η πρόταση έχει τη δυνατότητα να συσπειρώσει κόσμο και ότι μόνο έτσι ο χώρος μπορεί να ελπίζει να φέρει μαζί τις δυνάμεις του. Γιατί αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ του 2009; Διότι είναι ένας πολιτικός χώρος  που σήμερα βλέπει τους ψηφοφόρους του και στον ΣΥΡΙΖΑ, και στη ΝΔ αλλά και πάρα πολλούς σπίτι τους. Ενάμισι εκατομμύριο λιγότεροι ψηφοφόροι πάνε σήμερα στην κάλπη από ότι το 2009. Είναι υποχρέωσή μας να φέρουμε αυτόν τον κόσμο πίσω στις κάλπες, είναι σημαντικό για τη δημοκρατία μας. Αλλά για να το κάνουμε πρέπει να τους πείσουμε ότι έχουμε πάρει τα μαθήματα από την κρίση που πέρασε και ότι είμαστε έτοιμοι με μια πρόταση να δώσουμε ένα διαφορετικό όραμα στη χώρα.