Μοιάζει σίγουρη για τον εαυτό της. Μιλάει για τα παιδικά της χρόνια στις Σέρρες, για τη μητρότητα που την άλλαξε και φυσικά για τη μεγάλη επιστροφή στην τηλεόραση με τις «Αγριες μέλισσες» μέσα από τον ρόλο της Βιολέτας. «Η Βιολέτα αντιμετωπίζει τη ζωή με γενναιότητα, ηθική και αλήθεια. Το θαυμάζω αυτό και το ακολουθώ. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να είσαι πάντα ο εαυτός σου, να μη φοβάσαι να λες την αλήθεια και να κάνεις πάντα το σωστό. Η συγκεκριμένη σειρά άγγιξε το τηλεοπτικό κοινό γιατί εμπεριέχει αλήθεια. Εχει αληθινούς χαρακτήρες και αληθινά περιστατικά ζωής. Ακόμη κι αν φαίνονται τραβηγμένα, πιστεύω ότι η ζωή ξεπερνά σε φαντασία την τέχνη».

Μιλάτε συνεχώς για την αλήθεια. Πώς την αντιλαμβάνεστε;

«Αλήθεια είναι ο Θεός. Γι’ αυτό παραμένει διαρκώς μία αναζήτηση και όχι μία απάντηση. Είμαστε η αλήθεια. Δεν είναι ζήτημα ανακάλυψης, είναι δωρεά αποκάλυψης. Η άγνοια της αλήθειας είναι στην απόφασή μας. Οχι στην αδυναμία μας. Η πρόκληση της αλήθειας δεν είναι να τη γνωρίσουμε. Είναι ο αγώνας μας να την ασκήσουμε».

Πώς προσεγγίζετε έναν ρόλο;

«Τον διαβάζω, τον «καταπίνω» νοητικά δηλαδή, και μετά τον κυοφορώ. Τον αφήνω να ωριμάσει και να γεννηθεί. Οταν είναι έτοιμος μου χτυπάει την πόρτα. Μου λέει πώς θέλει να μιλάει, να φέρεται, να κινείται. Τι μαλλιά θα έχει, πώς θα εκφράζει τα συναισθήματα, τι ρούχα θα φοράει. Ολα!».

Είναι αλήθεια ότι συναντηθήκατε με τη «Βιολέτα» από την πρώτη στιγμή, χωρίς καν να κάνετε πρόβα με τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο;

«Ο Λευτέρης Χάριτος είναι ένας χαρισματικός, εμπνευσμένος, λεπτής ενέργειας άνθρωπος. Του χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί μου χάρισε αυτόν τον ρόλο, αλλά γιατί ενορχήστρωσε αυτή την υπέροχη δουλειά και έφερε κοντά όλους αυτούς τους μοναδικούς και ταλαντούχους ανθρώπους. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε πρόβα. Μου είπε δύο κουβέντες και έφτασαν. Συνεννοούμαστε σε ένα άλλο επίπεδο».

Τα παιδιά σας παρακολουθούν τη σειρά;

«Ο γιος μου ο Αχιλλέας την παρακολουθεί ανελλιπώς. Του αρέσει πάρα πολύ και μου είπε ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν πλάκα. Είμαστε λέει «όλοι πάρα πολύ καλοί». Κι επειδή είναι δύσκολος κριτής και δεν συνηθίζει να μου λέει συχνά καλά λόγια, τον ρώτησα: «Κι εγώ είμαι καλή;». «Κυρίως εσύ» μου απάντησε. Οπότε, φαντάσου χαρά!».

Την ίδια στιγμή πρωταγωνιστείτε στον «Βαφτιστικό της κυρίας», ένα έργο που παίζεται στο θέατρο για δεύτερη συνεχή χρονιά. Γιατί πιστεύετε ότι άγγιξε το κοινό;

«Πέρα από το γεγονός ότι μοιράζομαι τη σκηνή με υπέροχους ανθρώπους, ο «Βαφτιστικός της κυρίας» είναι ένα πολύ ωραίο έργο των Ενεκέν, Βεμπέρ και Ντε Γκορς, το οποίο διασκεύασε με επιτυχία και χιούμορ ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος και το σκηνοθετεί. Είναι μία πάρα πολύ ωραία παράσταση. Ο κόσμος γελάει πολύ και φεύγει κατενθουσιασμένος. Γι’ αυτό και πηγαίνει πολύ καλά και δεύτερη χρονιά. Μ’ αρέσει η κωμωδία, το απολαμβάνω όταν παίζω, περνάω καλά».

Μεγαλώσατε στις Σέρρες. Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;

«Γεννήθηκα στη Γερμανία και μεγάλωσα στις Σέρρες. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ξέγνοιαστα. Παιδικά χρόνια ενός παιδιού που μεγαλώνει στην επαρχία με ασφάλεια. Δεν φοβόμασταν τίποτα, παίζαμε όλη μέρα, στις αλάνες, στη γειτονιά. Οι γονείς μας δεν μας περιόριζαν, δεν μας έψαχναν, είχαμε ελευθερία. Πολύ παιχνίδι, σκανταλιές, πλάκες. Μέχρι και το σχολείο για εμένα ήταν παιδική χαρά. Απολάμβανα πάντοτε τις παρέες, τους φίλους, τα παιχνίδια, ήμουν πάρα πολύ εξωστρεφής. Ενα παιδί που έψαχνα κάθε στιγμή το αστείο για να γελάσω. Επεδίωκα να διασκεδάζω συνεχώς. Προσπαθούσα μάλλον να δραπετεύσω από τη θλίψη και τη δυσκολία του περίγυρου. Οπως λέει και ο Καζαντζάκης: «Αν δεν έχεις έναν λόγο για να γελάς, κάθε μέρα, βρες έναν!»».

Σπουδάσατε στη Νομική Θεσσαλονίκης. Ποια ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

«Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, στο μάθημα του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού, να δηλώνω ότι θα γίνω ηθοποιός και η τάξη όλη να σκάει στα γέλια γιατί ήταν πολύ μακρινό όνειρο για ένα παιδί που μεγαλώνει στις Σέρρες. Ηταν κάτι που το ένιωθα χωρίς να ξέρω αν θέλω πραγματικά να το κάνω ή αν θα γίνει τελικά. Μόλις τελείωσα τη Νομική, μαζί με την άσκηση επαγγέλματος, πήγα σε δραματική σχολή τελείως διερευνητικά».

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας στην απόφασή σας αυτή;

«Οι γονείς μου μιας και με σπούδαζαν δικηγόρο τόσο καιρό, περίμεναν να με δουν κιόλας. Ο πατέρας μου περισσότερο. Αλλά δεν μου στάθηκαν εμπόδιο. Με στήριξαν και με στηρίζουν σε οποιαδήποτε απόφαση πάρω για οτιδήποτε. Τις αντιρρήσεις τους τις λένε μεταξύ τους. Είμαι περήφανη για τους γονείς μου γιατί με δίδαξαν, ο πατέρας μου τη γενναία, χαρούμενη και ηθική στάση στον βίο μου καθώς και τη σκληρή εργασία, ενώ η μητέρα μου την καλοσύνη, την προσφορά στους άλλους και την εγκαρτέρηση. Είμαι πολύ τυχερή που τους έχω ακόμη στη ζωή μου και έχω το προνόμιο να νιώθω παιδί».

Αληθεύει ότι ο ρόλος στο «Αγγιγμα ψυχής» αρχικά προοριζόταν για άλλη ηθοποιό;

«Είχαμε κάνει αρχικά ραντεβού με τον Μανούσο Μανουσάκη για μία άλλη σειρά στην οποία θα πρωταγωνιστούσα με τον Πασχάλη Τσαρούχα. Στην πορεία ο Μανούσος άλλαξε την απόφασή του και εμένα με ξέχασε. Δειλά τονπήρα τηλέφωνο, ενώ είχε ήδη τελειώσει το κάστινγκ για το «Αγγιγμα ψυχής». Είχε επιλέξει άλλη πρωταγωνίστρια. Ξαφνιάστηκε όταν με άκουσε, ευχάριστα ευτυχώς, και με κάλεσε για τεστ. Διάβασα τον ρόλο μου και την εξέλιξη την ξέρετε».

Πώς διαχειριστήκατε τότε την τρομακτική δημοσιότητα που ακολούθησε;

«Δεν είχα ποτέ πρόβλημα να πατάω στη γη. Δεν απογειώνομαι εύκολα. Ηταν πολύ ωραία η αγάπη και το ενδιαφέρον του κόσμου που εισέπραττα σε κάθε βήμα και που εισπράττω ακόμη. Οι συνθήκες της δουλειάς με τρόμαξαν λίγο, μαζί και η έκθεση στα ΜΜΕ, οπότε μετά το τέλος της σειράς αποφάσισα για έναν χρόνο να μείνω εκτός και να σκεφτώ αν θέλω πραγματικά να συνεχίσω και αν είναι τελικά η κατάλληλη εργασία για εμένα. Ταξίδεψα πολύ μόνη τότε, θυμάμαι. Αγαπώ τα ταξίδια και επέστρεψα ανανεωμένη».

Σας έχει αποδοθεί ο τίτλος του sex symbol. Σας ενόχλησε ποτέ;

«Το σεξαπίλ είναι κάτι που το έχεις ή δεν το έχεις. Οταν υπάρχει, έχει και τον ανάλογο αντίκτυπο. Δεν με ενοχλεί, το αντίθετο, μου αρέσει. Ειδικά όταν το συναντώ στους άλλους. Ασκεί μια γοητεία και μια εξουσία, θα έλεγα…».

Εχετε κάνει εξώφυλλα που άφησαν εποχή: όπως εκείνο φωτογραφημένη ως Wonder Woman. Πόσο διαφέρει εκείνο το κορίτσι από τη σημερινή γυναίκα που είστε;

«Απέχει πολύ! Η αλήθεια είναι ότι αλλάζω συνέχεια. Το ζητούμενο είναι να εξελίσσομαι. Δεν μου αρέσει η στασιμότητα, ούτε να κάνω βήματα πίσω. Ζω το τώρα και κοιτάζω μπροστά».

Οταν φέρατε τον γιο σας στον κόσμο, βάλατε την καριέρα σας σε δεύτερη μοίρα, πράγμα που κάνατε και όταν γεννήθηκαν και οι δύο κόρες σας. Πόσο εύκολο ήταν αυτό για την ηθοποιό και τη γυναίκα Θεοφανία Παπαθωμά;

«Αγαπώ τη δουλειά μου και την απολαμβάνω. Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο σπίτι. Δεν είμαι νοικοκυρά, ούτε γυναίκα-σπιτόγατα. Οπότε καταλαβαίνετε ότι όλο αυτό το κλείσιμο ήταν πάρα πολύ δύσκολο, αλλά το έκανα συνειδητά για έναν ανώτερο σκοπό. Πιστεύω ότι η γυναίκα πρέπει να μεγαλώνει η ίδια τα παιδιά της. Τα οφέλη είναι πολλά. Το αντίθετο είναι καταστροφικό. Το θέμα είναι η γυναίκα να μπορεί να βρίσκει τις ισορροπίες της μέσα σε αυτή τη συνθήκη, έχοντας τα παιδιά της χαρούμενα και υγιή».

«Toν Αχιλλέα, τον γιο μου, δεν μπορούσα να τον αφήσω σε άλλα χέρια. Ετρεμα» έχετε δηλώσει. Είστε υπερπροστατευτική μαμά;

«Ο Αχιλλέας είναι σταθμός στη ζωή μου. Είναι το φως, ο φάρος μου, ο δάσκαλός μου. Ηρθε για να με ευθυγραμμίσει και να με διδάξει, όπως και οι κόρες μου. Αυτός είναι ο ρόλος των παιδιών. Είναι οι δάσκαλοί μας. Πόσο αστείο να πιστεύουμε ότι εμείς διδάσκουμε τα παιδιά. Ξέρουν περισσότερα από εμάς».

Νοσταλγείτε ποτέ την εργένικη ζωή σας, το κορίτσι που έμενε στα νότια προάστια;

«Νοσταλγώ τα πρωινά που σηκωνόμουν ό,τι ώρα ήθελα, χωρίς να με απασχολεί τίποτα, χωρίς να έχω έγνοιες και τη φροντίδα κανενός. Μόνο αυτό νοσταλγώ. Κατά τα άλλα η ζωή μου τώρα είναι όμορφη και έχει και έναν σκοπό».

Γιατί αποφασίσατε να ακολουθείτε τα τελευταία χρόνια χορτοφαγική διατροφή;

«Η απόφαση ήρθε μόνη της, μετά την ενασχόλησή μου με τη φιλοσοφία. Είδα και εγώ το φως το αληθινό, ένα μικρό μέρος του. Οποιος θέλει να εκλεπτύνει την ύπαρξή του και να σταματήσει να δονείται σε χαμηλές συχνότητες δεν τρώει πτώματα. Ο Χριστός κήρυξε την αβλάβεια.Δεν έχουμε δικαίωμα να αφαιρούμε ζωές».

Ασχολείστε ιδιαίτερα με τις εναλλακτικές θεραπείες. Ποια ανάγκη σάς οδήγησε εκεί;

«Η ανάγκη της αυτογνωσίας με οδήγησε και πραγματικά έχω βοηθηθεί πολύ. Παρακολουθώ χρόνια τώρα μαθήματα πρακτικής φιλοσοφίας. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι στο μονοπάτι αυτό και δεν αισθάνομαι χαμένη. Σημαντικές διδαχές της σχολής είναι το «αγαπάτε αλλήλους» και το «πάντα πρώτα οι άλλοι». Φαντάζεστε να μπορούσαν να κάνουν αυτά τα διδάγματα πράξη όλοι οι άνθρωποι; Θα άλλαζε όλος ο κόσμος».

Το σινεμά σάς λείπει;

«Εχω γράψει το σενάριο μιας μεγάλου μήκους ταινίας, την οποία θα ήθελα να σκηνοθετήσω. Πρόκειται για κωμωδία. Νομίζω ότι κάποια στιγμή αν αυτός είναι ο δρόμος μου θα έρθει η ώρα και θα το κάνω».

H συγγραφή αποτελεί καταφύγιο για εσάς;

«Η συγγραφή είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ και πραγματικά. Εκτός από τα παραμύθια και τα σενάρια, έχω ξεκινήσει να γράφω ένα βιβλίο που έχει να κάνει με τα παιδιά. Ελπίζω το 2020 να μπορέσω να το εκδώσω γιατί το έχω κατά νου πολύ καιρό».

Ασχολείστε με τις πολιτικές εξελίξεις;

«Ασχολούμαι, αλλά αποφεύγω τα πράγματα που με στενοχωρούν και με αποπροσανατολίζουν. Πιστεύω σε έναν κόσμο καλύτερο. Σε πολιτικούς που θα έχουν όραμα και θα είναι άνθρωποι της νέας εποχής: ηθικοί και δίκαιοι, που θα εργάζονται για το καλό όλων. Ακόμη κι αν αυτό ακούγεται ουτοπικό, πιστεύω ότι είναι η εποχή που σε λίγο αυτό θα γίνει πραγματικότητα. Και μακάρι να είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους που θα εργάζομαι με δικαιοσύνη, πίστη και αλήθεια για τα κοινά».

Στον κεραυνοβόλο έρωτα πιστεύετε;

«Ναι, γιατί τον έζησα πρόσφατα. Το θέμα με τον έρωτα είναι ότι επειδή δεν διαρκεί για πάντα θα πρέπει να μετουσιώνεται σε αγάπη, ώστε να είναι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι. Αλλιώς περνάει και χάνεται. Και αφήνει μία πικρή γεύση. Η αγάπη φέρνει την ευτυχία. Η αγάπη θεραπεύει τα πάντα».

«Αλλάζω κάθε μήνα» έχετε δηλώσει. Αν γυρνούσατε πίσω τον χρόνο τι θα λέγατε στον 20χρονο εαυτό σας;

«Θα του έλεγα «προχώρα μπροστά». «Μη φοβάσαι τίποτα, είσαι η πρώτη και καλύτερη» (γέλια), «είσαι μοναδική!». Αυτό που λέω και στον γιο μου. Να έχει ως μότο ζωής το λατινικό «Fatus Olus» (γέλια)