Του Πασχάλη Λογαρνέ

Θεωρώ καθήκον μου να γράψω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, για την εξαιρετική παράσταση της θεατρικής ομάδας του ομίλου «Ορφέα» Σερρών, που παρουσίασαν το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Όπως με θέλεις» στις 21-22 & 28-29 Απριλίου 2012 στην ανακαινισμένη θεατρική αίθουσα του «Ορφέα» (Π. Κωστοπούλου).

Και τολμώ κάτι τέτοιο ως αντίδωρο για την ευχαρίστηση που ένοιωσα παρακολουθώντας την παράσταση η οποία παρά τον ερασιτεχνικό της χαρακτήρα, άγγιξε το επίπεδο του επαγγελματισμού...

Το μεράκι όλων των συντελεστών να προσφέρουν τα μέγιστα, ήταν διάχυτο σε όλη την παράσταση και οι προσπάθειες για σωστή ερμηνεία των ρόλων εμφανής. Απόδειξη των δυνατοτήτων που έχουν οι νέοι, όταν ασχοληθούν με πάθος και έρωτα με αυτό που πιστεύουν.

Η θεατρική ομάδα του ομίλου «Ορφέα» Σερρών, πίστεψε στις δυνατότητές της, έβαλε στόχους και ξεπερνώντας τις πολλές ενδεχομένως αντιξοότητες, κατάφερε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα που ενθουσίασε τους θεατές που κατέκλυσαν την αίθουσα και στο τέλος ενθουσιασμένοι καταχειροκρότησαν όλους τους συντελεστές της παράστασης.


Λίγα λόγια για το έργο

Το θεμελιώδες ερώτημα του έργου «Όπως με θέλεις» του Πιραντέλλο, είναι αν η «άγνωστη Ίζα» που περισυνέλλεξε απ’ τον υπόκοσμο ο μυθιστοριογράφος Ζάλτερ, είναι η Λουκία, η γυναίκα του Μπρούνο, που είχε εξαφανισθεί δέκα χρόνια πριν. Μερικά από τα πρόσωπα του έργου δέχονται αυτή την ταυτότητα, άλλα την αποκρούουν. Η ίδια η «άγνωστη Ίζα» θεωρεί ανύπαρκτη κάθε πραγματική ταυτότητα και υποστηρίζει ότι ο καθένας είναι ή γίνεται για τον άλλο, εκείνο που ο άλλος επιθυμεί να είναι.

«Είμαι εδώ, είμαι δική σου», λέει στο Μπρούνο. «Δεν υπάρχει σε μένα τίποτα που να μου ανήκει. Κάνε με εσύ, φτιάξε με όπως θέλεις… Δώσε μου τις αναμνήσεις σου, όλες τις αναμνήσεις που κράτησες από εκείνη. Εγώ θα τις ξαναδώσω μέσα μου ζωή, θα τις κάνω να ζήσουν όλη σου την αγάπη, με όλες τις πρώτες χαρές που σου είχε δώσει αυτή η γυναίκα…. Η ύπαρξη δεν είναι τίποτε. Ύπαρξη είναι εκείνο που εμείς φτιάχνουμε τον εαυτό μας. Κι εγώ έκανα τον εαυτό μου να γίνει εκείνη η γυναίκα…».

Υπάρχουν στο έργο «Όπως με θέλεις» πρόσωπα, που δεν είναι απλά σύμβολα, απλοί φορεί ιδεών, αλλά έχουν συναισθηματική υπόσταση, που τους επιτρέπει, σχεδόν να συγκινούν. Η «άγνωστη Ίζα» (Νατάσσα Καραγεωργίου) δεν διεγείρει μόνο την περιέργειά μας με τις συλλογιστικές της ακροβασίες, αλλά και τη συμπόνια μας για την περασμένη της ζωή. Ο θείος Σαλέζιο (Κώστα Αγοραστός) και η θεία Λένα (Φωφώ Μπεροβάλη) δεν έχουν μόνο τις εναλλασσόμενες βεβαιότητες και αμφιβολίες που υποβοηθούν την εξέλιξη της πλοκής του έργου, έχουν και ένα συναισθηματικό παρελθόν που μιλάει στη ψυχή.

Η «άγνωστη Ίζα» η κυρία Νατάσσα Καραγεωργίου ανταποκρίθηκε άριστα και με επαγγελματικό τρόπο στις απαιτήσεις του δύσκολου ρόλου της. Ένα ρόλο που απαιτούσε την άνεση πνευματικού ανθρώπου, που κατανοώντας το βαθύ νόημα του έργου, δεν δυσκολεύτηκε να τον κάνει νοητό στον θεατή και να του μεταδώσει το έντονο ψυχικό δράμα της «άγνωστης Ίζας».

Γύρο απ’ την ερμηνεύτρια του κεντρικού ρόλου, αξιόλογα ερμήνευσαν του ρόλους τους, οι : Κώστας Αγοραστός (θείος Σαλέζιο), Παύλος Κοσμόγλου (Μπρούνο), Βασίλης Λέφας, Δημήτρης Μιγγιάνης, Πασχαλία Μοσχοπούλου (Ίνες Μάσπερι), Φωφώ Μπεροβάλη (θεία Λένα), Αντιγόνη Παπαηλία (Μοπ-άρρωστη), Λευτέρης Πουλάκης (Ζάλτερ) και Νέστορας Τσικλής (Μπόφφι), κάτω από τη σωστή και αξιόλογη σκηνοθετική δουλεία του Γιώργου Τριανταφύλλου και των πάρα πολλών συνεργατών του.

Συγχαρητήρια σε όλους, ιδιαίτερα όμως στο Διοικητικό Συμβούλιο του ομίλου «Ορφέα» Σερρών και ιδιαίτερα την πρόεδρό του κ. Γιούλη Σπυρίδη για τη δυνατότητα που δίνουνε στα νέα παιδιά, ξεδιπλώνοντας με μεράκι το ταλέντο τους να ανοίγουν ορίζοντες πολιτισμού που τόσο έχουμε ανάγκη στη γκρίζα περίοδο που περνάμε.