ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πολιτιστικός Σύλλογος Βλάχων Δήμου Ηράκλειας:“Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο”

Το θεατρικό τμήμα του πολιτιστικού Συλλόγου Δήμου Ηράκλειας, έδωσε και φέτος το καλλιτεχνικό του παρόν

Το θεατρικό τμήμα του πολιτιστικού Συλλόγου Δήμου Ηράκλειας, έδωσε και φέτος το καλλιτεχνικό του παρόν

Το θεατρικό τμήμα του πολιτιστικού Συλλόγου Δήμου Ηράκλειας, έδωσε και φέτος το καλλιτεχνικό του παρόν, ανεβάζοντας το έργο “ Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο” με δύο παραστάσεις που δόθηκαν στις 19 και 20 Οκτωβρίου.

Και τις δύο αυτές μέρες, το Δημοτικό κινηματοθέατρο, που σημειωτέον είναι το καμάρι και στολίδι της κωμόπολής μας, ήταν ασφυκτικά γεμάτο από τον κόσμο που ήλθε για να παρακολουθήσει τις παραστάσεις.

Έτσι, από πρώτη άποψη, αυτή καθαυτή η κίνηση και η δράση του Συλλόγου, των μελών του και των εμφανών και αφανών συμμετεχόντων, έχουν ένα ιδιαίτερα ειδικό βάρος  για τον πολιτισμό και την παιδεία της περιοχής.

Το έργο “Το κλάμα βγήκε απ τον παράδεισο” γράφτηκε από το γνωστό συγγραφικό δίδυμο των  Ρέπα – Παπαθανασίου και αποτελεί σύμφωνα με το σημείωμα του  προγράμματος, μια παρωδία με βασικά θέματα των δεκαετιών του ’40, ’50, ’60 και ’70, αναπτύσσοντας μια σειρά από στερεότυπους χαρακτήρες που εμπλέκονται στη “μοιραία” δίνη μιας συγκλονιστικής ιστορίας – φάρσας που τους ετοίμασε η ζωή…

Και πράγματι, αυτό βγήκε σχετικά εύκολα προς τα έξω, απ’ τη μία μεριά από το έξοχο παίξιμο των ερασιτεχνών  ηθοποιών, και από την άλλη, από το ευκολοχώνευτο δίλημμα «άσπρο – μαύρο».

Δεν θέλω να μπω σε βαθειά ανάλυση του έργου, που παρόλα τα «ευρήματα», τις ατάκες και ευφυολογήματα, δεν μπορεί να αναδυθεί παραπάνω από ένα μετριότατο θεατρικό κείμενο, που με την απλοϊκότητα και τα «κλισέ» τερτίπια του, απευθύνθηκε σ’ ένα κοινό που εκ των προτέρων εκτιμούσε ότι ήταν υπέρ χορτάτο ή εντελώς νηστικό.

Γι’ αυτό δεν επεκτείνομαι. Η Μαρία η Μεντίζη μας έχει αποδείξει ότι διαθέτει όντως γνώσεις και ικανότητες, που μπορεί να πάρει έναν ερασιτέχνη – πλαστελίνη και να τον φτάσει σε σημεία απόδοσης, που σε πολλούς είναι φανταστικά. Σίγουρο επίσης είναι, ότι πολύ καταρτισμένη στο θέατρο  και μπορεί να οδηγήσει αυτούς του λίγους και ορεξάτους σε δυσκολότερα μονοπάτια.

Ο θεατρικός συγγραφέας  Ιλάν Χατσόρ (Σφαγείο) γράφει σ’ ένα κείμενό του :  «Πιστεύω ότι ο ρόλος  του θεατρικού συγγραφέα είναι να γράψει  ένα καλό έργο, όπου δίνεται ίσο βάρος στα επιχειρήματα της κάθε πλευράς, όπου τα ερωτήματα που γεννιούνται δεν επιδέχονται ποτέ εύκολες απαντήσεις και τα μηνύματα είναι αντικρουόμενα. 

Επομένως είναι μεγάλη η συζήτηση για τις κοινωνικές πτυχές του θεάτρου. Πιστεύω ότι το θέατρο (το έργο δηλαδή) δεν αποδίδει πιστά και με ακρίβεια, την όποια ισχύουσα κοινωνική πραγματικότητα, αλλά αναπλάθει. Κατά συνέπεια, έργα που παίρνουν θέση σε μία κεντρική σύγκρουση, σίγουρα επηρεάζουν ιδεολογικά, για παράδειγμα εφοπλιστής (κακός) – εργάτης (καλός), πλούσιος (κακός) – φτωχός (καλός), τσελιγκοπούλα και κολλήγος και ούτω καθεξής.

Πρίν απο μερικά χρόνια, ο συμπατριώτης μας  - άξιος σκηνοθέτης Βασίλης Παπαβασιλείου, έγραψε σ’ ένα κείμενό του, που φιλοξενήθηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό των Σερρών, «Δρομολόγια», « Το δράμα, η τραγωδία και η κωμωδία, από τον Αισχύλο ως τον Μπέκετ, είναι εδώ για να μας υπενθυμίζουν ότι η ανθρώπινη κατάσταση είναι εύθραυστη , ότι ο άνθρωπος είναι κατά κάποιο τρόπο, ένα όν καταδικασμένο να ξεφεύγει για καλό ή κακό, είτε προς τα πάνω, ενδίδοντας στην έλξη της θεώσεως, είτε προς τα κάτω, υποκύπτοντας στη βιολογική ειμαρμένη του ζώου.

Εμπρός λοιπόν. Ας προχωρήσουμε πιο πέρα και πιο πάνω. Υπάρχει όρεξη και μεράκι. Υπάρχει η Μεντίζη που ξέρει τι πρέπει  να βγάλει παραπάνω και διαθέτει εφόδια. Και υπάρχουν και οι θαυμάσιοι ερασιτέχνες που προχτές έπαιζαν με όλες τους τις δυνάμεις, υποστήριξαν με αυταπάρνηση τους ρόλους τους και δύο απ’ αυτούς οφείλουμε να το πούμε, ο Στέλιος Ευθυμιάδης και ο Λευτέρης ο Σαββίδης, απογειώθηκαν σε καθαρά επαγγελματικό  επίπεδο ηθοποιίας.

Και πολλά μπράβο στα μέλη του Συλλόγου και σ’ όλους όσοι δούλεψαν μπροστά και πίσω από τα φώτα.

Προχωρήστε. Ένα μικρό βήμα, ένα μεγάλο κέρδος.

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ