ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Εξι αυτοβιογραφικοί περίπατοι

Γραφές ανοιχτές στα συλλογικά πάθη, στην κοινωνική ανησυχία ή παρωδία, στην αναζήτηση μιας νοσταλγικής ή απομαγευμένης εντοπιότητας

Γραφές ανοιχτές στα συλλογικά πάθη, στην κοινωνική ανησυχία ή παρωδία, στην αναζήτηση μιας νοσταλγικής ή απομαγευμένης εντοπιότητας

Γραφές ανοιχτές στα συλλογικά πάθη, στην κοινωνική ανησυχία ή παρωδία, στην αναζήτηση μιας νοσταλγικής ή απομαγευμένης εντοπιότητας, στο τραύμα της ιστορικής μνήμης, στο σεξουαλικό ή στο καλλιτεχνικό καθρέφτισμα, στην περιπλάνηση, στον στοχασμό, στην ενδοσκόπηση με μετωπικό ή πλάγιο προσωπείο· κείμενα άλλοτε κλασικότροπα, εικονοκλαστικά ή υβριδικά, σε φόρμα ρέουσα και συμπαγή, παραληρηματική ή θρυμματισμένη, δραματικής, σατιρικής ή λυρικής πνοής.

 

 

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΙΣΑΡΗ

·         Εξι περίπατοι-Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς

·         Εκδ. Κίχλη


Πρόκειται για κείμενα εν μέρει αυτοβιογραφικού περιεχομένου. Στον πρώτο από τους Περιπάτους, που γράφτηκε σε διάστημα τριάντα χρόνων, περιγράφω έναν περίπατο που συνήθιζα να κάνω με φίλους όταν ζούσα στις Σέρρες. Ακολουθούν αναμνήσεις από το Βερολίνο, από τα καλοκαίρια στον Πύργο της Τήνου, από το σπίτι της Μίνας Ζάννα στον Οξύλιθο της Εύβοιας, από τις αλησμόνητες διαμονές μου στη Βιέννη, καθώς και από τη δεκαεξάχρονη περίοδο της προ του μεγάλου σεισμού μυθικής Θεσσαλονίκης.

Το «Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς», που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2012 και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και τους κριτικούς, γεννήθηκε από τη βαθιά βιωματική σχέση μου με την Τήνο. Σε αυτό διηγούμαι πώς οδηγήθηκα στην απόφαση να αγοράσω έναν τάφο (τον τελευταίο) στο νεκροταφείο του Πύργου. Πρόκειται για ένα αφήγημα που μιλάει για τον θάνατο μέσα από την κατάφαση της ζωής και μας προτρέπει, σύμφωνα με τη ρήση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, «να περάσουμε στον θάνατο με τα μάτια ανοιχτά».