ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η νέα γενιά "δολοφονείται" άρθρο του Γίωργου Τσινεκίδη

Η «πραγματική» ανεργία στη χώρα μας ανέρχεται στο τρομακτικό 31,3% και δεν είναι παράλογο να πούμε ότι η νέα γενιά "δολοφονείται" με τέτοια ποσοστά ανεργίας! Χάνεται όχι απλά η ελπίδα για το τώρα, αλλά και το μέλλον καθώς η νέα γενιά με τέτοια τρομακτικά προβλήματα αδυνατεί να ονειρευτεί, να προχωρήσει δυναμικά σε οικογένεια και να δημιουργήσει επαγγελματικά.

Η «πραγματική» ανεργία στη χώρα μας ανέρχεται στο τρομακτικό 31,3% και δεν είναι παράλογο να πούμε ότι η νέα γενιά "δολοφονείται" με τέτοια ποσοστά ανεργίας! Χάνεται όχι απλά η ελπίδα για το τώρα, αλλά και το μέλλον καθώς η νέα γενιά με τέτοια τρομακτικά προβλήματα αδυνατεί να ονειρευτεί, να προχωρήσει δυναμικά σε οικογένεια και να δημιουργήσει επαγγελματικά.

H ΕΚΤ έχει προχωρήσει σε μέτρηση της ανεργίας στην πατρίδα μας με ένα νέο τρόπο, ένα μοντέλο μέτρησης που περιλαμβάνει, πέραν των τυπικών ανέργων, τρεις επιπλέον κατηγορίες:

1)      Όσους έχουν μερική απασχόληση αλλά θα ήθελαν να έχουν πλήρες ωράριο

2)      Όσους θέλουν να εργαστούν αλλά έχουν απογοητευθεί και δεν αναζητούν ενεργά εργασία

3)      Τους «σιωπηλούς» ανέργους, που ψάχνουν μεν δουλειά αλλά δεν καταγράφονται

 

Το αποτέλεσμα ; Η «πραγματική» ανεργία στη χώρα μας ανέρχεται στο τρομακτικό 31,3% και δεν είναι παράλογο να πούμε ότι η νέα γενιά "δολοφονείται" με τέτοια ποσοστά ανεργίας!

Χάνεται όχι απλά η ελπίδα για το τώρα, αλλά και το μέλλον καθώς η νέα γενιά με τέτοια τρομακτικά προβλήματα αδυνατεί να ονειρευτεί, να προχωρήσει δυναμικά σε οικογένεια και να δημιουργήσει επαγγελματικά.

 

Η τράπεζες είναι αδύναμες να στηρίξουν όνειρα επιχειρηματικότητας κυρίως λόγω των capital controls και αδυναμιών γενικότερα, το νομικό – επιχειρηματικό μας πλαίσιο είναι τιμωρητικό προς το νέο επιχειρηματία που θα κάνει μία λάθος κίνηση και θα τον «πετάξει» μόνιμα εκτός αγοράς και συγχρόνως φορτώνοντάς του υπέρογκα έξοδα και χρεώσεις, το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κρατά όμηρο τη νεολαία για «κεκτημένα» άλλης εποχής και η κοινωνία δεν μπορεί να δει ότι μία πλήρως ρυθμισμένη οικονομία απλά δεν μπορεί να παράξει πλούτο…

 

Πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, για την μικρότερη δυνατή ρύθμιση της οικονομίας από ξεπερασμένες πρακτικές, να περάσουμε στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, σε θεσμούς όπως η υποχρεωτική ηλεκτρονική διαβούλευση για κάθε νόμο (εφαρμόστηκε για 1,5 χρόνο το 2011) ώστε να κάνουμε πραγματικότητα τη συμμετοχή της νέας γενιά στις αποφάσεις της πολιτείας, να σταματήσουμε να ρυθμίζουμε τις εργασιακές σχέσεις τόσο λεπτομερώς όταν έχουν φτάσει να υπογράφονται ΣΣΕ με 200€ το μήνα καθώς δεν προστατεύουν πλέον τον εργαζόμενο, να πολεμήσουμε τις παθογένειες που γεννούν σπατάλες στο Δημόσιο, να αναμορφώσουμε τις κοινωνικές παροχές ώστε να συμβαδίζουν με τις σύγχρονες ανάγκες και να μην αποτελούν πελατειακές σχέσεις πολίτη – κράτους , να τολμήσουμε ορθολογικό φορολογικό σύστημα με άμεσους φόρους και σταδιακή εξάλειψη των έμμεσων φόρων ώστε να μπορέσει να ρυθμιστεί σε χαμηλότερους συντελεστές που θα είναι και πραγματικοί αλλά και ρεαλιστικοί και δεκάδες άλλα μέτρα που η νέα γενιά μπορεί να τολμήσει να προτείνει!

 

ΥΓ : Ο Steven Paul Jobs της Apple έκανε 5 αποτυχημένες επιχειρηματικές προσπάθειες πριν φτάσει στην απόλυτη επιτυχία … Δεν του πήρε το σπίτι των γονιών του όμως η τράπεζα σε καμία από τις 5 , ούτε χρωστούσε στον ΟΑΕΕ χιλιάδες Ευρώ όπως και στην εφορία!

 

ΥΓ : Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα» … γίνονται , γίνονται όπως έγινε η ηλεκτρονική συνταγογράφηση , όπως έγινε η Διαύγεια, όπως έγινε το open gov, όπως έγινε η Ενιαία Αρχή Πληρωμών από το Δημόσιο, όπως έγινε το Μητρώο Αγροτών, όπως έγινε η Υπηρεσία Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και τόσες άλλες μεταρρυθμίσεις που χάσαμε όμως το νήμα … αλλά έδειξαν ότι το κράτος όταν έχει στόχο την μεταρρύθμισή του προς την σύγχρονη πολιτική πρακτική, μπορεί !