ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Καλοκαιρινές νύχτες θεάτρου στην Ηράκλεια» του Χρήστου Σαμαρά
Διανύουμε μεσαίωνα έλλειψης αξιών, προτύπων, αισθητικής, κοινής λογικής, παιδείας και γλώσσας. Και το χειρότερο, αρχίζουμε να το συνηθίζουμε.Η αντίσταση και η λύση έρχονται με τη συμμετοχή και τη μαζικότητα.
Διανύουμε μεσαίωνα έλλειψης αξιών, προτύπων, αισθητικής, κοινής λογικής, παιδείας και γλώσσας. Και το χειρότερο, αρχίζουμε να το συνηθίζουμε.Η αντίσταση και η λύση έρχονται με τη συμμετοχή και τη μαζικότητα.
"Πριν λίγες ημέρες, το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, δόθηκαν δύο θεατρικές παραστάσεις στο πανέμορφο κινηματοθέατρο του Δήμου Ηράκλειας.
Το έργο που παίχτηκε, ήταν βασισμένο σε μία διασκευή του έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, που έγινε από το Δημόκριτο Τσουκάπα .
Η παράσταση ανέβηκε από το θεατρικό τμήμα ενηλίκων του Πολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Βλάχων Ηράκλειας, σε σκηνοθεσία της θεατρολόγου Μαρίας Μεντίζη.
Θα μπορούσα να πω, πως ήταν μια ομαδική βουτιά πολλών ανθρώπων στα βαθειά νερά της μικρής μας πόλης που έκανε θόρυβο πολύ και προκάλεσε κυματισμό. Κι αυτό γιατί ως τώρα δεν ήταν καθόλου συνηθισμένες τέτοιες λειτουργίες στη μικρή μας κοινωνία και γιατί στο σύνολό του ήταν ένα άλμα που με πολύ θάρρος τόλμησαν το Δ.Σ. του Συλλόγου, τα μέλη του και πολλοί συνοδοιπορούντες σ΄ αυτό.
Στον φετινό απρόβλεπτο Ιούνιο, ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Ο υφέρπων λόγος που θέλησα να γράψω αυτό το κείμενο, δεν είναι αυτή καθεαυτή η παράσταση και η δέουσα κριτική , που και αυτή έχει τη θέση της.
Είναι η εντόπιση και η ανάλυση του ίδιου του γεγονότος της θεατρικής παράστασης, ως σημαντικού παράγοντα στο διαρκή αγώνα για την πολιτιστική παραγωγή σ΄έναν τόπο και μάλιστα σήμερα εν μέσω μιας βαθύτατης κοινωνικής εξαχρείωσης που αρχίζει να όζει.
Φαίνεται ότι η επιτυχημένη δραματοποίηση της Ομηρίας των Ηρακλειωτών στις εκδηλώσεις μνήμης, που έγιναν την προηγούμενη χρονιά, υπήρξαν η αφορμή και το έναυσμα ώστε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου να προχωρήσει πολύ σωστά στη λειτουργία τμημάτων ενηλίκων και παίδων θεατρικής αγωγής και παιδείας, με σκοπό να γίνει ένα πολιτιστικό ρεσάλτο μέσω της θεατρικής τέχνης στο καράβι των πολιτιστικών λαφύρων που ταξίδευε ήδη.
Η αυλαία ανέβηκε γιατί έπεσαν και γκρεμίστηκαν τα ταπεινά συναισθήματα και οι μικρότητες.
Σ΄ αυτήν την κίνηση έγινε μια αναπάντεχη συσπείρωση που φάνηκε από το ξεκίνημα.
Εξαιρώντας ατέλειες και παραλήψεις που οφείλονταν σε προσωπικά αδιέξοδα και φιλοδοξίες, τα μέλη του Συλλόγου αλλά και οι κάτοικοι της Ηράκλειας και του Δήμου γενικότερα, επέδειξαν αλληλεγγύη, ομαδικό πνεύμα και σύνεση και επιδόθηκαν με πείσμα και ξόδεμα όλων των δυνάμεών τους σ΄ αυτό που είχαν σαν στόχο και υποχρέωση τόσους μήνες, να παίξουν.
Το έργο «Ρωμαίος και Τζούλια» είναι μία κωμωδία. Άλλωστε οποιαδήποτε διασκευή ή μεταφορά του έργου του Σαίξπηρ, μόνο σα φάρσα θα μπορούσε να γίνει.
Όπως σημειώνεται στις διαφημιστικές αφίσες έχουμε μπροστά μας για να παρακολουθήσουμε τη μεγαλύτερη ιστορία αγάπης – απάτης.
Ένας Ρωμαίος ρεμάλι, μια Ιουλιέτα παραμελημένη, ένας ξεχασμένος Πάρης και μαζί τους γνωστά ονόματα και ρόλοι απ΄ το κλασσικό Σαιξπηρικό ρεπερτόριο,
Το έργο δεν έχει μηνύματα καινούρια, δε φιλοδοξεί να φέρει νέες ιδέες, ψυχολογικές ανατροπές και διακυμάνσεις. Είναι απλά μια κωμωδία που φτιάχτηκε με τα διαχρονικά υλικά του έρωτα , του μίσους, της απάτης, της ζήλειας. Στο τέλος θριαμβεύει η αγάπη και ο θάνατος, τελειώνοντας έτσι σαν μια μακρινή, μέσα απ΄ τους αιώνες, πιστή αντήχηση της Σαιξπηρικής συνταγής.
Όλοι οι ερασιτέχνες ηθοποιοί έπαιξαν υπέροχα. Ο ένας καλύτερος από τους άλλους. Ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.
Στο κατάμεστο κινηματοθέατρο, οι θεατές ένιωσαν πλήρεις, ευχαριστημένοι και περήφανοι για το Σύλλογό τους και τους συντελεστές της παράστασης.
Όλη η οργάνωση ήταν φανταστική. Όλα μέσα. Η προετοιμασία, το τεχνικό μέρος, η ηθοποιία, η καθοδήγηση, μια τεράστια ευχάριστη έκπληξη, ένα σχεδόν τέλειο αποτέλεσμα.
Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους. Από τον τελευταίο που κράτησε το πινέλο των σκηνικών μέχρι την σκηνοθέτη του έργου, την κα Μαρία Μεντίζη, που δίχως αυτή δύσκολα θα υπήρχε αυτό το αποτέλεσμα.
Την κα Μεντίζη την παρακολουθώ από τις εκδηλώσεις της Ομηρίας. Την είδαμε και τώρα.
Φαίνεται ότι έχει ιδιαίτερο σκηνοθετικό ταλέντο και γνώσεις και είναι μεγάλη τύχη για το θεατρικό τμήμα του Συλλόγου να την έχει και στο μέλλον.
Ένας σκηνοθέτης με φτασμένους ηθοποιούς μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα , μιλώντας μ αυτούς την ίδια γλώσσα.
Στην προκειμένη περίπτωση, η Μαρία Μεντίζη, πήρε ανθρώπους που δεν είχαν ξαναπατήσει το πόδι τους στο σανίδι και μπόρεσε να τους καθοδηγήσει, να τους εμπνεύσει και να τους μεταμορφώσει σε υπεύθυνους ηθοποιούς σε συγκεκριμένους ρόλους. Τους έδωσε στόφα, έκφραση και κίνηση πάνω στη σκηνή.
Μπράβο! Η παράσταση είχε ρυθμό, εναλλαγές, χρώμα, χωρίς κενά και χάσματα, πράγμα δύσκολο για την πρώτη φορά.
Το θεατρικό τμήμα των Βλάχων της Ηράκλειας, είναι, οφείλει να είναι, σημείο αντίστασης και ανάσχεσης στην παρακμή.
Διανύουμε μεσαίωνα έλλειψης αξιών, προτύπων, αισθητικής, κοινής λογικής, παιδείας και γλώσσας. Και το χειρότερο, αρχίζουμε να το συνηθίζουμε.
Η αντίσταση και η λύση έρχονται με τη συμμετοχή και τη μαζικότητα.
Ο Σύλλογος είναι όλων. Το θεατρικό εργαστήρι δεν είναι κανενός. Όσοι σκέφτονται κάτι άλλο, ας το ξανασκεφτούν. Πολλοί με το παράδειγμά τους έδειξαν το δρόμο.
ΥΓ 1: Ταμείο στον πολιτισμό γίνεται, όταν φεύγει η μικροπολιτική.
ΥΓ2: Ορισμένοι του Διαδικτύου – οι ίδιοι όπως πάντα μονότονα – από το δάκτυλο που έδειξε τον ουρανό, είδαν δυστυχώς μόνον το δάκτυλο."
Χρήστος Σαμαράς
#SerresParatiritis
