ΣΗΜΕΙΑ ΑΙΧΜΗΣ

Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο ή απο τη Βουλή; Του ΠΑΥΛΟΥ ΣΝΑΪΝΤΕΡ

Και επειδή εδώ δεν έχουμε να κάνουμε, ούτε με οικογένειες από την επιστήμη της ζωολογίας αλλά ούτε και με τον χαριτωμένο τίτλο ταινίας της εθνικής μας σταρ της δεκαετίας του 60, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια λαίλαπα, που ξεχειλίζει από ακροδεξιές εξάρσεις.

Και επειδή εδώ δεν έχουμε να κάνουμε, ούτε με οικογένειες από την επιστήμη της ζωολογίας αλλά ούτε και με τον χαριτωμένο τίτλο ταινίας της εθνικής μας σταρ της δεκαετίας του 60, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια λαίλαπα, που ξεχειλίζει από ακροδεξιές εξάρσεις.

Συχνά ο καθένας μας αναπολεί «ευχάριστα» ή δυσάρεστα τη φράση «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο». Άλλες φορές φέρνουμε στο νου μας μια παλαιά αντιπαιδαγωγική μέθοδο, που επικρατούσε στα σχολεία για «χάρη» της εκπαίδευσης και άλλοτε αισθανόμαστε ικανοποιημένοι με τη βίαιη συμπεριφορά μας απέναντι σε κάποιον, όταν ο κύριος Κάποιος μας εκνευρίζει σε βαθμό που θέλουμε να εκραγούμε.

Συνηθισμένες καταστάσεις θα λέγαμε και αναπόφευκτες κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής μας. Συνηθισμένες για το ανθρώπινο είδος ίσως, αλλά όχι και για το ζωικό βασίλειο που επιτίθεται με αφορμή τη λήψη τροφής ή τη διεκδίκηση του θηλυκού του ζευγαρώματος.

Και επειδή εδώ δεν έχουμε να κάνουμε, ούτε με οικογένειες από την επιστήμη της ζωολογίας αλλά ούτε και με τον χαριτωμένο τίτλο ταινίας της εθνικής μας σταρ της δεκαετίας του 60, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια λαίλαπα, που ξεχειλίζει από ακροδεξιές εξάρσεις.

Αφορμή για τον μονόλογο της αμπελοφιλοσοφίας μου, στάθηκε η άσκηση λεκτικής και σωματικής επίθεσης του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη προς τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Νικόλαο Δένδια. Οι λεπτομέρειες της διαμάχης παρουσιάζονται καρέ καρέ στο βίντεο στο εσωτερικό του ελληνικού κοινοβουλίου, γι ‘ αυτό και δεν υπάρχει από μεριάς μου ανάγκη για καμία μνεία ή εκτενέστερη αναφορά του τραγικού αυτού συμβάντος.

Τραγικό γιατί πρώτον, επισκέπτεται με τη «βοήθεια» του διαδικτύου τα πέρατα της Ευρώπης και δεύτερον, γιατί συμβάλει στη μεγαλύτερη επικρότηση φασιστικών συμπεριφορών.

Ήδη τα μέσα ενημέρωσης του διαδικτύου έχουν γεμίσει από επευφημίες για τις αντιδημοκρατικές τακτικές της «ροδοδάκτυλης» Χρυσής Αυγής. Οι ίδιοι «χαρμόσυνοι» πανηγυρισμοί, που συνόδευαν τα χαστούκια της Λιάνας Κανέλλη, συνοδεύουν και τώρα την επίθεση προς τον κύριο Δένδια. Στο έσχατο αυτό σημείο βρίσκεται δυστυχώς η μητέρα-χώρα της Δημοκρατίας! Τα ακροδεξιά κόμματα επικροτούνται, όπως και οι τακτικές τους. Το όνειρο μάλιστα ενός πραξικοπήματος φωλιάζει στα σπλάχνα των επίδοξων «ηρωικών Ελλήνων» που επιθυμούν να αλλάξουν το κατεστημένο με φωτιά και με μπαρούτι.

«Ποια είναι όμως η αφορμή»;

«Τίς πταίει»;

Μα η οικονομική κρίση θα λέγανε πολλοί με ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη! Η κρίση θολώνει όντως τα νερά της διαβίωσης όχι όμως και την αστείρευτη πηγή του νου.

Πολλές κυβερνήσεις μας εξαπάτησαν θα λέγαν κάποιοι. Όντως κανείς δεν αντιλέγει, αλλά είναι μεγάλη η απόσταση από το θυμό και τον πόνο που εκρήγνυνται, μέχρι το σημείο που μεταλλάσσονται ως«τιμωρία» στα χέρια της «αδιάφθορης» και «λαϊκής» «δικαιοσύνης».

Ποιος άνθρωπος μεγάλος η μικρός που αγαπά, αισθάνεται, κλαίει και γελάει, επιθυμεί να κυριέψει με ρόπαλο στο χέρι; Κανείς! Μόνο όσοι είναι κενοί από τέτοια συναισθήματα πράττουν ανάλογες ενέργειες! Όσοι διακατέχονται από μίσος και όσοι φοβούνται μια υγιή κοινωνία. Μια κοινωνία ελεύθερη και δημοκρατική που να εκφράζεται και να αφουγκράζεται τα προβλήματα και τις ανησυχίες της.

«Ω κύριοι που προσεύχεστε με το δεξί σας χέρι! Κύριοι των απόλυτων, μονόπλευρων απόψεων και των βίαιων συναισθημάτων! Δεν θέλετε να θεραπεύσετε την πατρίδα σας αλλά να την λεηλατήσετε με την σειρά σας»!