Τον τελευταίο καιρό, και ιδιαίτερα τώρα που άρχισε η προεκλογική περίοδο, διαπιστώνεται μια σχεδόν ομαδική κοινωνική αμνησία για την καταστροφική οικονομικά κυβερνητική υπερπενταετή θητεία του Καραμανλή (2004 – 2009) και όλη σχεδόν η τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας αποδίδεται από πολλούς αποκλειστικά στα δυο χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Ουδείς δίκαιος παρατηρητής δεν αρνείται για τις μεγάλες καθυστερήσεις, για τις πολλές άστοχες πράξεις και παραλείψεις καθώς και για σοβαρά λάθη για την αντιμετώπιση της κρίσης που βαρύνουν τη διακυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν αρνείται όμως και τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν πράξη και άλλες που δρομολογήθηκαν με την εν τέλει αποσόβηση της χρεοκοπίας της χώρας, με βαρύτατο όμως για το λαό τίμημα.

Αλλά ας δούμε τί γράφει σε άρθρο του για τον Καραμανλή ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος στα ΝΕΑ της 31ης Μαρτίου – 1ης Απριλίου:
Φαινόμενο αφασίας...
Αυτός που αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο αφασίας είναι ο Καραμανλής. Ο τύπος που πέρασε τη ζωή του ως πρωθυπουργός από χασαποταβέρνα σε χασαποταβέρνα, έχει μούτρα και βγαίνει σε κόσμο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να κρύβεται που έφερε τη χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή, για να έρθει στη συνέχεια ο Γιώργος να «ολοκληρώσει» – το έργο φυσικά. Ο Καραμανλής λοιπόν που έχει το απύθμενο θράσος να απαιτεί να είναι ξανά υποψήφιος στις εκλογές (και να βγει χωρίς σταυρό ως πρώην πρωθυπουργός, παίρνοντας ίσως τη θέση κάποιου νέου), αποδεικνύεται τώρα πως όχι μόνο γνώριζε την οικτρή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά τα κουκούλωσε έτσι, που να μη βρίσκεται άκρη ποτέ. Αλλά τι να σου κάνω, που του έδωσε συγχωροχάρτι εκείνος ο Γιώργος με τα λάθη και τις παραλείψεις του. Και τον έκανε να παρουσιάζεται ως εθνικό κεφάλαιο! Αν είναι δυνατόν...
Επιμέλεια Α.Β.