ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΣΕΡΡΩΝ
Τετάρτη 5 Απριλίου στις 19:30 στο cinema ΚΡΟΝΙΟ «Ακριβώς το τέλος του κόσμου»: Η γλυκιά ωριμότητα του Ξαβιέ Ντολάν
Τετάρτη 5 Απριλίου στις 19:30 στο cinema ΚΡΟΝΙΟ «Ακριβώς το τέλος του κόσμου»: Η γλυκιά ωριμότητα του Ξαβιέ Ντολάν
«Ακριβώς το τέλος του κόσμου»: Η γλυκιά ωριμότητα του Ξαβιέ Ντολάν
Ξαβιέ Ντολάν: Στα 19 του βρέθηκε στις Κάννες με το «Σκότωσα τη μητέρα μου» –τιμήθηκε με 3 βραβεία– κι έκτοτε όλες οι ταινίες του βρέθηκαν στο μεγάλο φεστιβάλ (εκτός από μία, το «Ο Τομ στη φάρμα» που προβλήθηκε στη Βενετία κερδίζοντας το βραβείο της Filpresci) για να επιβεβαιώσουν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Ο τσόγλανος αυτός είναι ό,τι πιο φρέσκο, δυναμικό και προκλητικό έχει βγάλει τα τελευταία χρόνια η Βόρεια Αμερική. Το «Τέλος του κόσμου» έρχεται σαν συνέχεια του αριστουργηματικού «Mommy», με κοινή πλατφόρμα τη σχέση αγάπης-μίσους μεταξύ του γιου και της μάνας. Μπορεί εδώ το βασικό θέμα να είναι η οικογένεια και οι δυσλειτουργικές σχέσεις μεταξύ των μελών της (τι νομίζατε, μόνο εδώ γίνονται αυτά;) αλλά το αλά Québécois «Σπιρτόκουτο» του Ντολάν έχει μια σπάνια δύναμη που αποκτά επιπλέον αξία από τη διαπίστωση της ωριμότητας του δημιουργού του. Ζόρικα γκρο πλάνα που προκαλούν ασφυξία στους ιδρωμένους ήρωες «καταγράφοντας» όλη την ένταση και την αγωνία τους. Διάλογοι που πίσω από τις τετριμμένες ατάκες τους μαρτυρούν το χάσμα που χωρίζει τις ζωές των ηρώων. Αλήθειες, μυστικά και ψέματα που φανερώνουν το φόβο και την ανίκητη βαρύτητα του χρόνου που περνάει. Ο άσωτος υιός που επιστρέφει στο πατρικό του όχι τόσο για να κάνει τη «φριχτή ανακοίνωση» αλλά για να κάνει τον απολογισμό του. Όλα αυτά τα 12 χρόνια απουσίας προφανώς και του πρόσφεραν την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ανακάλυψη του πραγματικού εαυτού του, αλλά ταυτόχρονα περιείχαν και το τίμημα της απόδρασής του. Ο Λουί θα θυμηθεί από πού ξεκίνησε, ανιχνεύοντας τις πρώτες μνήμες που καθόρισαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Από τις ωραιότερες σκηνές του φιλμ είναι εκείνες που ο ήρωας κοιτάζει τα σκονισμένα έπιπλα και από τις ξεχαρβαλωμένες χαραμάδες εμφανίζονται εμπρός του παλιές αναμνήσεις που η μνήμη του τα μεταμορφώνει σε παραδεισένιες εικόνες. Τούτα τα ονειρικά στιγμιότυπα της παιδικής ηλικίας, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα κρατάμε καλά φυλαγμένα μέσα μας, λέει ο Ντολάν και τα σκιτσάρει με μοναδική ευαισθησία και τρυφερότητα. Το βραβευμένο με Μεγάλο βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών έκτο φιλμ του Ντολάν είναι ένας ύμνος στη διαφορετικότητα που δεν ορίζεται από σεξουαλικές προτιμήσεις, χρώμα, φυλετικά χαρακτηριστικά ή θρησκεία. Είναι η διαφορετικότητα του μοναχικού ανθρώπου, εκείνου που βλέπει την ομορφιά σε απλά καθημερινά στιγμιότυπα, εκείνου που συνειδητοποιεί την ανάγκη να αποκοπεί από νωρίς από την οικογένεια. Τέλος, είναι η διαφορετικότητα εκείνου που με θλίψη διαπιστώνει ότι τίποτα δεν τον ενώνει πλέον με τους ανθρώπους που έχει δεσμούς αίματος, κάνοντας τον τελευταίο αποχαιρετισμό του ακόμη πιο αβάσταχτο και πένθιμο
#SerresParatiritis
