ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Ο Πολιτισμός στην καρμανιόλα των δημόσιων δαπανών»-Γράφει ο Γιάννης Αλεξ. Ρωμανίδης

Οι υπουργοί μας πομπώδεις και επιδειξιομανείς κοιμούνται ήσυχοι στα υπουργικά στρώματα, δίχως ενοχές, δίχως κέντρισμα της συνείδησης, παρά την ασυνέπεια, την απραξία και τον παιδεμό του λαού. Αδυνατούν να κάνουν στροφή  από την απολίτιστη πολιτική στον πολιτισμό.

Οι υπουργοί μας πομπώδεις και επιδειξιομανείς κοιμούνται ήσυχοι στα υπουργικά στρώματα, δίχως ενοχές, δίχως κέντρισμα της συνείδησης, παρά την ασυνέπεια, την απραξία και τον παιδεμό του λαού. Αδυνατούν να κάνουν στροφή  από την απολίτιστη πολιτική στον πολιτισμό.

«Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας : 1) εις τους συμπολιτευόμενους , ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού

2) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσι τοιούτον,

3) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλάριον  ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν δια του ιδρώτος των» (Εμμ. Ροϊδης)

      Ο γόος της κ. Αικ.Περιστέρη  σε πρόσφατη συνέντευξή της για το λόφο Καστά της Αμφίπολης είναι ένδειξη πάθους για τις παρεχόμενες υπηρεσίες της στην αρχαιολογία. Είναι θρήνος  και κραυγή σε χώρα κωφαλάλων. Με φλόγα δοτικότητας χάρισε σπάταλα υπευθυνότητα και ευσυνειδησία. Άνθισε η δημόσια αρετή της, γιατί προορίστηκε από τη αρχαιολογία να παίξει το ρόλο της. Μας συν-κινεί να συστρατευτούμε με τη διαμαρτυρία της για το πέπλο αδιαφάνειας που συγκαλύπτει την ανεργοποίηση του χώρου. Ένα ανονείρευτο σκοτάδι. Τα διεθνούς εμβέλειας ευρήματα κείτονται στην αφάνεια για δύο λόγους: από έλλειψη δαπανών ή από κομματική σκοπιμότητα.

    Στερεύει η κρατική ενίσχυση του πολιτισμικού χώρου. Ο πολιτισμός είναι η μόνη ουσιαστική σφαίρα όπου μπορεί η χώρα να είναι ανταγωνιστική και άρα υπαρκτή. Να έχει η χώρα αϊδιον μισθοφοράν= (αιώνια έσοδα). Στην περίπτωση του Λόφου Καστά η κρατική επιχορήγηση δεν στέρεψε μόνο,  δυστυχώς εκμηδενίστηκε. Θα επικαλεστεί κανείς την κρίση ίσως για την έλλειψη κονδυλίων. Μα η αντίφαση είναι εμφανής. Όταν διορίζονται ημέτεροι υπάλληλοι χωρίς αντικείμενο, για να κάθονται μόνο, τότε υπάρχουν άφθονα κονδύλια! Έχει άδικο ο Μιχάλης Πιτσιλίδης που γράφει « Διορισμός : Αυτό που επιδιώκει κάθε Έλληνας , ώστε να πάψει να εργάζεται». Ή μήπως είχε  άδικο ο Καρυωτάκης όταν έλεγε « Κάθονται στις καρέκλες, μουντζουρώνουν αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία». Αν δεν απολακτιστούν οι κηφήνες του δημοσίου, αν δεν φραχθεί ο δημόσιος πίθος των Δαναϊδων, τότε θα έχομε αφύλακτα μουσεία, αρχαία θέατρα κενά και άφωνα και οι ανυπέρβλητες αρχαίες  τέχνες θα  φαντάζουν  ασήμαντες. Ο μοναδικός πλέον παραγωγικός τομέας του πολιτισμού  δεν μπορεί να μένει χωρίς πιστώσεις. Η ύπαρξή μας οφείλεται στους αρχαιολογικούς μας χώρους. Που αλλού;  Όπως λέει και η σχετική διαφήμιση. Είναι οι μόνοι μας πρεσβευτές στο εξωτερικό. Η αναμονή δεν επιδέχεται άλλε παρατάσεις.

   Οι υπουργοί μας πομπώδεις και επιδειξιομανείς κοιμούνται ήσυχοι στα υπουργικά στρώματα, δίχως ενοχές, δίχως κέντρισμα της συνείδησης, παρά την ασυνέπεια, την απραξία και τον παιδεμό του λαού. Αδυνατούν να κάνουν στροφή  από την απολίτιστη πολιτική στον πολιτισμό. Τι θα περίμενε κανείς από τον παρεπίδημο και συνέκδημο υφυπουργό; Επικαλούμαι πάλι τον σαρκασμό του μεγάλου διδάχου Ροϊδη:  «Εξ όλων των κατοικούντων επί του πλανήτου μας διπόδων, ο Έλλην στρατιώτης είναι το ολιγαρκέστερον, και εν τούτοις το δαπανηρότερον. Αρκείται μεν εις άρτον και ελαίας, αλλ΄ίνα διοικηθή έχει, φαίνετιαι, ανάγκην στρατηγών, συνταγματαρχών, λοχαγών, ανθυπασπιστών, λοχιών και δεκανέων δεκαπλασίων των αλλαχού. Η δε απαραίτητος αυτή ανάγκη του καταδικάζει ημάς να μη έχομεν στρατόν! Ό,τι ακολουθεί εις τον στρατόν, συμβαίνει, δυστυχώς, και εις τους άλλους κλάδους….τα ημέτερα δικαστήρια , απειράκις πλειόνων δικαστικών γραφέων. Αι ημέτεραι εισπράξεις πλειόνων εισπρακτόρων, και εν γένει οι ημέτεροι φόροι πλειόνων φοροφάγων». Να προσθέσομε και μεις ποίαν ανάγκην έχομεν τριακοσίων  βουλευτών, όταν η Γερμανία των εξήντα εκατομυρίων εκλέγει μόνο τριακόσιους; Ιδού τα κονδύλια για τον πολιτισμό.

Υστερόγραφο:  Δαναϊδες ήταν οι 50 κόρες του Δαναού και επειδή σκότωσαν τους άντρες τους, οι Κριτές του κάτω Κόσμου τις καταδίκασαν να μεταφέρουν νερό με τρύπια πιθάρια.