Τις προηγούμενες μέρες ,  μέσα στον ορυμαγδό της επικαιρότητας , υπήρξε μια είδηση που πέρασε στα «ψιλά» .

Ο άνθρωπος  της ιστορίας μας , είναι  ένας από τους «αδάμαντες» της πολιτικής ζωής του τόπου ,  ο αναπληρωτής  υπουργός  Υγείας    κ. Παύλος   Πολάκης .Ο κύριος αυτός  , που ήταν γνωστός στον μικρόκοσμο της Αριστεράς ,  εκτέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας και έγινε γνωστός στο πανελλήνιο κατά την περίοδο της δημοσκοπικής   ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ .

Έκτοτε και ιδιαιτέρως μετά την ανάληψη των υπουργικών του καθηκόντων , πρωταγωνίστησε σε μια σειρά επεισοδίων (  τηλεοπτικών και μη ) ,  χαρακτηριστικό των οποίων ήταν η αυθάδεια , η έλλειψη σεβασμού σε κάθε κανόνα ορθής συμπεριφοράς , η συκοφάντηση με καταγγελτικό λόγο των πολιτικών αντιπάλων ( πραγματικών ή φανταστικών ) χωρίς την παράθεση οποιουδήποτε στοιχείου και κυρίως η προσπάθεια επιβολής με μια  απερίγραπτη BRUTAL χυδαιότητα . Χυδαιότητα που αναδύεται σε  κάθε εμφάνισή του  , από την φρασεολογία του , το ύφος του και  ( το λιγότερο ) την εξωτερική του εμφάνιση – αισθητική του  .  

Για να θέσουμε τα πράγματα σε ορθή  βάση βέβαια  πρέπει να πούμε ότι  η ανάδειξη του συγκεκριμένου ,  σε σταρ της επικαιρότητας , έγινε  γιατί άλλαξε το περιβάλλον και η πολιτική πρακτική και φρασεολογία . Πότε συνέβη αυτό;  Με την έναρξη της κρίσης και την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων .

Τότε πολιτικές ομάδες και σχηματισμοί που έως τότε βρισκόταν στο περιθώριο , βρήκαν την ευκαιρία να βγουν  από αυτό   , ανεβαίνοντας στο τρένο του λεγόμενου αντιμνημονιακού  αγώνα (sic) , μαζί τους συντάχθηκαν και πρόσωπα από τα αστικά κόμματα που είδαν σε αυτούς την ευκαιρία να έρθουν στην πρώτη γραμμή της εξουσίας   .  

Από  αυτό το εφαλτήριο  ξεκίνησαν την διασπορά ψευδών ειδήσεων και βεβαιοτήτων ,  τις περισσότερες φορές χωρίς την έγκριση της αρχικής ηγετικής ομάδας του μεγαλύτερου από τα «αντιμνημονιακά» κόμματα  , η οποία αποτελούνταν κατά πλειοψηφία από αξιοπρεπείς ανθρώπους που πίστευαν ειλικρινά στις αρχές της Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού . Βέβαια όταν δεν φροντίζεις να κρατάς κλειστό «τον ασκό του Αιόλου» οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες και μάλλον καταστροφικές .

Επίσης προχώρησαν στην  ανάδειξη υπαρκτών σκανδάλων των προηγουμένων κυβερνήσεων , με τέτοιο τρόπο όμως , ώστε να σπιλωθούν οι πάντες στα έως τότε κόμματα εξουσίας .Η εκστρατεία αυτή διενεργήθηκε  κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και από περιθωριακά έντυπα .

Με την  πολιτική αλλαγή που έγινε με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 , μαζί με το υγιές πολιτικό προσωπικό , οι ομάδες αυτές ήρθαν στην εξουσία και μαζί τους ήρθε η συγκεκριμένη λογική και πρακτική , η οποία διαχύθηκε σε όλους τους τομείς της πολιτικής ζωής , επίσημα πλέον .

Τέκνο αυτής της περιόδου είναι λοιπόν ο κ. Πολάκης , ο οποίος τις προηγούμενες μέρες έκανε την εξής δήλωση :

   «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΟ ΜΑΣ»  .

Τι μας λέει ο ποιητής ;  Μάλλον έχοντας στόχο να πιάσει τους αντιπάλους εξ απήνης   , απροκάλυπτα , βίαια  και χωρίς κανένα φύλλο συκής μας δείχνει το στόχο . Να καταλάβουμε το κράτος , ούτε καν την εξουσία , το κράτος . Αυτός είναι λοιπόν ο στόχος της κυβέρνησης του ηθικού πλεονεκτήματος (sic)  , η κατάληψη του συνόλου του κράτους και των θεσμών του και όχι η διαχείριση της εξουσίας ( αυτά είναι μόνο για φλώρους Ευρωπαϊστές –Γερμανοτσολιάδες ) . 

Δεν υπακούει «εις τας εντολάς μας» κάποιος δικαστικός , τον αλλάζουμε . Δεν υπακούει «εις τας εντολάς μας» κάποιος δημόσιος υπάλληλος τον στέλνουμε στον αγύριστο.Τι και αν η διάκριση των εξουσιών είναι ένα από τα επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης . Αυτά δεν ισχύουν για την κυβέρνηση «Κοινωνικής  Σωτηρίας».

 Σε όλα αυτά που βρίσκεται ο Πρωθυπουργός ; Τι λέει για αυτές τις απόψεις ;

«Είμαστε σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους» .

Μεγάλα και ωραία  λόγια , όμως οι πράξεις του  και οι πρακτικές άλλα δείχνουν . Αθρόες προσλήψεις για την δημιουργία κομματικού στρατού , τοποθέτηση τοποτηρητών –  «κομισάριων» σε κρίσιμους  τομείς του δημοσίου , αξιοποίηση κατά το δοκούν κρατικών εταιρειών όπως οι συγκοινωνίες για ψηφοθηρικούς λόγους  και πάνω απ’ όλα μια εμφυλιοπολεμική   ρητορική συκοφάντησης των αντιπάλων σε τέτοιο βαθμό που να τους χαρακτηρίζει προδότες .

            Τον τελευταίο καιρό ο χαμογελαστός και ευχάριστος  κατά τα άλλα κ. Πρωθυπουργός , άρχισε να μοιάζει και αισθητικά στον κ. Πολάκη .

  Η σκαιότητα  με την οποία απάντησε στον  αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συζήτηση στη Βουλή επί του πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ  , «Όταν συζητάω με τον κ. Μητσοτάκη για θέματα διαπλοκής έχω την αίσθηση ότι κλέβω εκκλησία» , «Το να ζητάτε εκλογές πριν κλείσει η αξιολόγηση, ή απερισκεψία είναι ή χρήσιμη ηλιθιότητα», «Θέλετε εκλογές για να παραδώσετε το λαό και τη χώρα έρμαιο στα χεριά των πιο ακραίων εκ των δανειστών.»  θύμισε σε όλους μας τις «Πολάκιες» ρήσεις . Προφανώς συμφωνεί μαζί του σε όλους τους τομείς .

            Διότι το να ανέχεσαι και να διατηρείς στη θέση του έναν τέτοιο ακραίο , απρεπή , μισαλλόδοξο και κατά δήλωση του εμπλεκόμενο σε οικονομικές ατασθαλίες  ( διπλά βιβλία στον δήμο που διοικούσε ), μαρτυρά το λιγότερο, ότι συμφωνείς με τα λεγόμενα και τις πράξεις του .

Είναι μάλλον αργά για τον κ. Τσίπρα να αποδείξει ότι ο κ. Πολάκης αποτελεί μια SUI GENERIS προσωπικότητα της κυβέρνησης του  και όχι το ALTER EGO του ίδιου .

Την  εικόνα του στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ .

Υ.Γ. Η  εικόνα του  καθ όλα αξιόλογου σε ανθρώπινο και επιστημονικό επίπεδο ,  κ Τσακαλώτου , το βράδυ της 01/02/2017 στην  Βουλή, ο οποίος μην μπορώντας  να πιστέψει  ότι γίνεται μία ακόμα Ιφιγένεια  στα χέρια του αμοραλιστή «συντρόφου»  κ. Τσίπρα  , καταρρέει  και αντιδρά σπασμωδικά με τρόπο ξένο προς την ιδιοσυγκρασία του ,  προκαλεί θλίψη  .

Π.Μ.