Επισκέφτηκα πρόσφατα την πόλη της Καβάλας. Παντού μεγάλα πανό,στο ΚΤΕΛ,στις πλατείες, στα καφέ διαφημίζουν το Φεστιβάλ  στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων.Σημείο αναφοράς για την Καβάλα, προσελκύει τουρισμό κάθε χρόνο, ενώ φέτος παρουσιάζεται ανανεωμένο με σφραγίδα που παραπέμπει στο νομπελίστα ποιητή. Τίτλος του:"Γιώργος Σεφέρης - Χορηγός Αισιοδοξίας".

Την ίδια ώρα το Φεστιβάλ Καλαμάτας ανοίγει τις πύλες του στους ανθρώπους του χορού και επικεντρώνει από όλη την Ελλάδα το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Όταν το 1995 η Καλαμάταεντάχθηκε στο Εθνικό Πολιτιστικό Δίκτυο Πόλεων με αντικείμενο την προώθηση του χορού, είχε ήδη διαγράψει στο χώρο έναν αξιόμαχο κύκλο προτάσεων.

Ο θεσμός του πολιτιστικού δικτύου πόλεων δημιουργήθηκε από την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να αξιοποιηθεί το ιδιαίτερο και ειδικό καλλιτεχνικό δυναμικό της κάθε περιοχής. Επρόκειτο ουσιαστικά  για ένα πολιτιστικό επίτευγμα, δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στους κατοίκους της κάθε πόλης ...Η πόλη των Σερρών με αξιόλογο εικαστικό πλούτο καλλιτεχνών, έμεινε τότε εκτός,για λόγους "ανεξήγητους",οι οποίοι δεν αφορούσαν το ΥΠΠΟ. 

Σήμερα, όταν οι γειτονικές πόλεις όπως η Δράμα με το Φεστιβάλ  Ταινιών Μικρού Μήκους -αλλά και ευρύτερα- μας συναγωνίζονται και μας ξεπερνάνε ακόμα και σε περίοδο κρίσης, δημιουργώντας κάτι ιδιαίτερο στον πολιτισμό, εμείς έχουμε παραμείνει εκτός Νυμφώνος.Το Φεστιβάλ Αμφίπολης παραπαίει, ενώ συχνά τα όποια φεστιβάλ αντιμετωπίζονται ως συρραφή εκδηλώσεων των θιάσων της αρπαχτής, Αθήνηθεν.

Αισιοδοξία μάλλον καμιά λοιπόν ,καθώς οι χορηγοί περί άλλων τυρβάζουν..

Κρίμα..