Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

Μόνο αγάπη για την ομορφιά!

Ιούνιος, απόγευμα Δευτέρας. Οι ρυθμοί της πόλης αρχίζουν να πέφτουν όσο πλησιάζουμε στην καρδιά του καλοκαιριού. Κάθομαι στο εργαστήριο μου, σε μια γειτονιά αυτής της πόλης και κοιτώ γύρω μου.  

Ιούνιος, απόγευμα Δευτέρας. Οι ρυθμοί της πόλης αρχίζουν να πέφτουν όσο πλησιάζουμε στην καρδιά του καλοκαιριού. Κάθομαι στο εργαστήριο μου, σε μια γειτονιά αυτής της πόλης και κοιτώ γύρω μου.  

 Ιούνιος, απόγευμα Δευτέρας. Οι ρυθμοί της πόλης αρχίζουν να πέφτουν όσο πλησιάζουμε στην καρδιά του καλοκαιριού. Κάθομαι στο εργαστήριο μου, σε μια γειτονιά αυτής της πόλης και κοιτώ γύρω μου. Έργα δικά μου, μαθητών μου χρώματα που περιμένουν να ενωθούν σε καμβάδες, ξύλινα κουτιά, μπουκάλια… Χαλαρό απόγευμα σήμερα… Είναι όμορφα…!
Όμορφα; Τι είναι στ’ αλήθεια λοιπόν η ομορφιά; Όλοι μιλούν γι’ αυτήν, προσπαθούν να την αποκτήσουν, να την κατακτήσουν και παρόλα αυτά το κιτς έχει κατακλίσει τη ζωή μας.
Πάντα αναρωτιόμουν πως ορίζεται η ομορφιά. Υπάρχει άραγε ορισμός;
Η ομορφιά είναι υποκειμενική λένε… Είναι αλήθεια. Υπάρχουν όμως άνθρωποι, τόποι, αντικείμενα, ιδέες που είναι ευρέως αποδεκτά ως όμορφα.
Τι κοινό να έχουν όλα αυτά;
Ίσως δεν μπορείς να το περιγράψεις με λόγια, είναι όμως εκεί και σου τραβάει την προσοχή, σου προξενεί θετικά συναισθήματα ευεξίας και απόλαυσης, νοήματος και ικανοποίησης. Την ομορφιά δεν την αντιλαμβάνεσαι με το νου, αλλά με τις αισθήσεις.
Την όραση, την όσφρηση, την ακοή…
Είναι αυτή η μαγική γαλήνη στην οποία εθίζεσαι, χωρίς να έχει τίποτα το κραυγαλέο ή πομπώδες, τίποτα το εξεζητημένο ή εφήμερο, δεν είναι «της μόδας». Είναι διαχρονική, είναι η ισορροπία και η αρμονία, βρίσκεται στην απλότητα…
Η ομορφιά είναι δύναμη… Όπως όμως συμβαίνει με τις δυνάμεις, σε κάθε δράση υπάρχει η αντίδραση! Η ασχήμια ή ακόμη χειρότερα το κιτς! Κραυγαλέα, πομπώδη, ετερόκλιτα στοιχεία, στριμωγμένα και ξεχειλίζοντα σε πρόσωπα, κορμιά, αντικείμενα, κτίρια, ήχους. Βλαχομπαρόκ και καρακιτσαριό. Δεν λέω… έχει κι αυτό τη γοητεία του. Και δεν το λέω ειρωνικά. Το κιτς είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Προκαλεί και πολλές φορές εντυπωσιάζει. Προκαλεί βλέμματα, κραυγές ενθουσιασμού, χειροκροτήματα… Εξάπτει και γιατί όχι, εκτονώνει! Είναι όμως εφήμερο, φθαρτό, αυτοκαταστροφικό.
Δεν χρειάζεται να το αφορίζεις. Μην ξεχνάς χωρίς αυτό η ομορφιά δεν θα είχε αξία… Παιδεύσου όμως στο να το αναγνωρίζεις, να το ξεχωρίζεις, να του δίνεις την ανάλογη προσοχή και αξία. Είναι θέμα παιδείας. «Διάβασε» τη διαφορά μέσα σου, όταν χειροκροτείς ενθουσιασμένος τα πυροτεχνήματα που ανεβαίνουν στον ουρανό με βία και κρότο και όταν απολαμβάνεις την αθόρυβη ανατολή του ήλιου.
Κάπου εκεί συναντάς και την τέχνη. Τεράστιο κεφάλαιο. Η τέχνη δεν πρέπει πάντα να είναι όμορφη. Η δημιουργία όμως ομορφιάς, είναι σίγουρα τέχνη.
Στο εργαστήριο σου, Deco Art, θα γνωρίσεις την τέχνη της Αρχιτεκτονικής, του Decoupage, του σχεδίου και πολλών ακόμα καλών και εφαρμοσμένων τεχνών.
Δεν χρειάζεσαι πολλά όταν έρθεις… Μόνο αγάπη για την ομορφιά!

Αννέτα Σαχπάζη
Διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός

Καλλιτεχνικό εργαστήρι
Deco Art