Τ' ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ

ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ

Ενός κακού μύρια έπονται. Στην δραματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδος προστίθενται τα κύματα των προσφύγων και γεωπολιτικές εξελίξεις ανεξέλεγκτες σε πλανητική κλίμακα που, προς το παρόν, αδυνατεί να αντιμετωπίσει συλλογικά η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και η Ατλαντική Συμμαχία. Πληρώνουν το τίμημα των εγκληματικών επιδρομών τους στον Κόσμο του Ισλάμ, που προκάλεσαν την καταιγίδα των προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. 

Ενός κακού μύρια έπονται. Στην δραματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδος προστίθενται τα κύματα των προσφύγων και γεωπολιτικές εξελίξεις ανεξέλεγκτες σε πλανητική κλίμακα που, προς το παρόν, αδυνατεί να αντιμετωπίσει συλλογικά η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και η Ατλαντική Συμμαχία. Πληρώνουν το τίμημα των εγκληματικών επιδρομών τους στον Κόσμο του Ισλάμ, που προκάλεσαν την καταιγίδα των προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. 

 Ενός κακού μύρια έπονται. Στην δραματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδος προστίθενται τα κύματα των προσφύγων και γεωπολιτικές εξελίξεις ανεξέλεγκτες σε πλανητική κλίμακα που, προς το παρόν, αδυνατεί να αντιμετωπίσει συλλογικά η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και η Ατλαντική Συμμαχία. Πληρώνουν το τίμημα των εγκληματικών επιδρομών τους στον Κόσμο του Ισλάμ, που προκάλεσαν την καταιγίδα των προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. Και η Ελλάδα βρέθηκε αναπόδραστα στο μάτι του κυκλώνα διότι είναι η γέφυρα Δύσης-Ανατολής. Αν τυχόν η Δύση δεν ασφαλίσει την γέφυρά της προς την Ανατολή και το γεωπολιτικό θεμέλιο των ρευστών Βαλκανίων, θα προκληθεί νέο ντόμινο και θα βυθισθεί στο χάος το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Αυτό διδάσκει η Ιστορία. Εξαγγέλλοντας το Δόγμα Τρούμαν ο Πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν έλεγε πριν 69 χρόνια στο Αμερικανικό Κογκρέσο: «Χρειάζεται μόνο ένα απλό βλέμμα στον χάρτη για να αντιληφθεί κανείς ότι η επιβίωση και η ακεραιότητα του Ελληνικού Έθνους έχουν μεγάλη αξία για θέσεις πολύ ευρύτερης σημασίας».

Η αμείλικτη ελληνική πραγματικότητα διδάσκει ότι οι Έλληνες καταβάλλουμε τις αιματηρές θυσίες στο εγκληματικό πολιτικό Σύστημα. Δεν γεννήθηκαν με ανεμογκάστρι τα δάνεια, το φορολογικό και το ασφαλιστικό που τώρα συζητούνται ακόμη μια φορά. Το Σύστημα τα γέννησε για να εξαγοράσει πελατεία και αρνείται σήμερα να τα εξορθολογήσει για να μη χάσει πελατεία.

Οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις τα μεγαλύτερα ψέματα, δήλωσε κάποτε ο Τσώρτσιλ. Ωστόσο, αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Πριν ένα χρόνο ο τότε υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς ανακοίνωσε ότι σε 3.500 φορολογικές υποθέσεις διαπιστώθηκε συνολική φοροδιαφυγή 7 δις. Και τόνισε:

«Αυτόν τον πακτωλό του χρήματος έχει δικαίωμα και καθήκον να εισπράξει το Δημόσιο, αλλά δεν υπάρχουν ελεγκτές»[1]. Μετά 13 μήνες δεν ανακοινώθηκε ότι έχουν εισπραχθεί τα 7 δις των κλεμμένων φόρων. Το 2011 είχαν γίνει στην Ελλάδα μόνον 22.000 φορολογικοί έλεγχοι ενώ σε πολύ μικρότερες χώρες υπό Μνημόνια έγιναν πολλαπλάσιοι: 30.000 στην Κύπρο και 558.000 στην Ιρλανδία.

Είναι φυσικό επακόλουθο. Το Σύστημα:

1ον Ληστεύει τους φορολογουμένους χωρίς καμιά ανταπόδοση υπηρεσιών. Έτσι και οι φορολογούμενοι το ληστεύουν αμυνόμενοι όταν και όπου μπορούν.

2ον Δημιούργησε και επεκτείνει το χάος στο Δημόσιο ώστε να απασχολούνται με χαρτούρα οι μυριάδες διορισμένοι εκεί πελάτες του. Αλλιώς δεν θα είχαν σκοπό. Στα 20 χρόνια 1984-2014 δημοσιεύθηκαν 2.178 νόμοι, 14.248 προεδρικά διατάγματα και 17.638 αποφάσεις υπουργών. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Αυτό το χάος επί πλέον παρέχει άσυλο στους Μεγάλους Νονούς του Συστήματος. Είναι κοινό μυστικό ότι τα καύσιμα αριστεύουν στην φοροκλοπή και στο λαθρεμπόριο. Υπό την πίεση της «καταραμένης» τρόικας το Σύστημα ανακοίνωσε ότι εγκατέστησε ένα προηγμένο ηλεκτρονικό δίκτυο που «θα» παρακολουθεί νύχτα-μέρα την κίνηση των καυσίμων από την πηγή τους μέχρι τον τελικό καταναλωτή των πρατηρίων. Κατά διαβολική «σύμπτωση» το δίκτυο παρακολούθησης παθαίνει μόνιμα «τεχνική» εμπλοκή και, μετά τόσα χρόνια, δεν λειτούργησε πλήρως ποτέ. Πανωσάμαρα το χάος καθιστά νόμιμη την φοροκλοπή διότι στο κατ’ επίφαση «Κράτος Δικαίου» λειτουργούν τόσο πολλοί και πολύπλοκοι μηχανισμοί ώστε κάθε επιτήδειος μπορεί να χρωστάει αλλά να μην πληρώνει ποτέ. Κατά το 2010, πρώτο έτος εφαρμογής του Μνημονίου, είχαν βεβαιωθεί, αλλά δεν εισπράχθηκαν ποτέ, οφειλές φόρου 30 δις ενώ 2,5 εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις παρέμειναν στις Εφορίες ανεξέλεγκτες και μόνον το 3% ελεγχόταν κάθε χρόνο. 150.000 φορολογικές δίκες εκκρεμούσαν στα Δικαστήρια όπου χρειάζονται 7 έως 10 χρόνια για να τελεσιδικήσει η απόφαση. Και, όταν τελεσιδικήσει, δεν εκτελείται διότι απλώς ο υπόχρεος δεν πληρώνει πια επειδή είτε δεν μπορεί είτε δεν γουστάρει. 2,3 πολίτες, οι μισοί των φορολογουμένων οφείλουν 86,3 δις φόρους συν προσαυξήσεις, παρ’ ότι ρυθμίσθηκαν σε δόσεις. Ούτε το Δημόσιο πληρώνει τα χρέη του, όμως.

Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα κοστίζει το 6,8% του ΑΕΠ αλλά μόνον 3,5% κατά μέσον όρον στην Ε.Ε. Μεταξύ των άλλων η χώρα είχε δεσμευθεί να καταργήσει ή να συνενώσει τους εκατοντάδες οργανισμούς του Δημοσίου που είναι άχρηστοι αλλά βολεύουν τους πελάτες του Συστήματος και, φυσικά, αυξάνουν κουτουρού τις δημόσιες δαπάνες και το έλλειμμα του Προϋπολογισμού. Ελάχιστα έπραξε το δόλιο Σύστημα. Τον Μάιο 2014 λειτουργούσαν ακόμη στην Ελλάδα 1.504 οργανισμοί του Δημοσίου, στη Σουηδία 400 και στη Μεγάλη Βρετανία μόλις 300. Ωστόσο, μεταξύ 2009-2014 μειώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες και αυξήθηκαν τα δημόσια έσοδα που προβλέπει ο εκάστοτε Προϋπολογισμός. Οι δαπάνες μειώθηκαν από τα 84,2 δις στα 57,3 δις και τα έσοδα αυξήθηκαν από τα 50,6 δις στα 54,9 δις. Η δημοσιονομική προσαρμογή στηρίχθηκε, όμως, στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων που είναι άδικες και έπληξαν τα ασθενέστερα εισοδήματα, ιδιαίτερα τον ιδιωτικό τομέα όπου έκλεισαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι άνεργοι έφθασαν το 1,2 εκατομμύριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ 2009-2013 οι μισθοί μειώθηκαν κατά 19% στον ιδιωτικό τομέα και μόνον κατά 8% στο Δημόσιο των πελατών.

Στα εισοδήματα του έτους 2014 το ποσοστό των συνολικών φόρων κατανέμεται ως εξής: 45% από 30.000 έως 50.000 ευρώ, 15% από 50.000 έως 100.000 και 13,7% σε 28.100 φορολογουμένους με εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι να βεβαιώνεται απλώς ο φόρος αλλά να εισπράττεται και για να αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα πρέπει να αυξάνονται τα εισοδήματα. Αυτό θα επετύγχαναν οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες διαχρονικά αποδέχθηκε ονομαστικά αλλά υπονομεύει συστηματικά το Σύστημα. Συνεπώς είναι φυσιολογικό ότι από το 2010 μέχρι φέτος τέλη Φεβρουαρίου, 10.321 ελληνικές επιχειρήσεις μετανάστευσαν στη Βουλγαρία.

 

Ν. Ι. Μέρτζος

 



[1] «Η Καθημερινή», 11/2/2015.