Η Αθήνα δεν πρόβλεψε και η κυβέρνησή της δεν πρόλαβε, να προχωρήσει σε κάποιο σχεδιασμό, παρά τον προσανατολισμό της στον Αμερικανικό παράγοντα, απ’ τον οποίον περιμένει βοήθεια στον γεωστρατηγικό τομέα της περιοχής, κυρίως στο Αιγαίο. Το πώς θα μετεξελιχθεί το προσφυγο-μεταναστευτικό θλιβερό γεγονός, δεν μπορεί κανείς να το προδιαγράψει. Σε επίπεδο γεωστρατηγικών σχεδιασμών δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για το παραμικρό λάθος.

Πριν τη χρεοκοπία προηγήθηκε πολιτική παρακμή. Τώρα ένεκα προφανών απρόβλεπτων εξελίξεων άνοιξε η κερκόπορτα του Αιγαίου και μπήκαν μέσα ύπουλα βλέμματα, που θα προκαλέσουν καταστάσεις, για τις οποίες εκτιμάται ότι οι κυβερνώντες δεν θα μπορέσουν να αποσείσουν τις ενδεχόμενες ενοχές, ούτε να επικαλεστούν αναπότρεπτα γεγονότα.

Ότι έγινε στο Αιγαίο, δεν είναι τυχαίο. Το καθεστώς του έχει αλλάξει. Όταν περιπολεί το Ν.Α.Τ.Ο., όταν έχουμε την Ε.Ε. με την Φ.Ρ.Ο.Ν.Τ.Ε.Ξ. να φυλάει τα σύνορα, γιατί αδυνατούμε εμείς και τους Τούρκους “εμπειρογνώμονες” {;} στα νησιά, πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί το Αιγαίο; Ανοιχτή Θάλασσα ή κάτι άλλο, που δεν το ξέρουμε και κάποια στιγμή θα σκάσει σαν “ουδέτερη ζώνη”, στην οποίαν δεν διατηρείς τον απόλυτο έλεγχο, κάτι, που μοιάζει με συνθήκες συνδιαχείρισης;

Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, αν ζητήσαμε εμείς, ή άλλοι επέβαλλαν την παρουσία του Ν.Α.Τ.Ο. στο Αιγαίο. Το σημαντικό είναι ότι εμείς το δεχθήκαμε{!} Επί 60 χρόνια, παρά τα όσα συνέβαιναν στο Αιγαίο μετά την αποχώρηση μας από το στρατιωτικό σκέλος του Ν.Α.Τ.Ο. και την κατ’ επίκλησιν απ’ τον Κ. Καραμανλή επανένταξή μας, καμία κυβέρνηση δεν είχε ζητήσει την ενεργή παρουσία του.

Το προσφυγικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ζήτημα, που ενώ έπρεπε να αντιμετωπισθεί διπλωματικώς, το έκαναν πρόβλημα δικό μας, να το ισορροπήσουμε σε επίπεδο εξωτερικής και γεωστρατηγικής πολιτικής. Και τι κερδίζουμε απ’ αυτό; Μήπως την αξιολόγηση; Αστείο πράγμα, αν αναλογισθούμε, ότι πίσω απ’ αυτήν κρύβονται άλλες καταστάσεις, κυρίως η “συνδιαχείριση”.

Αλλάζει ο σκηνικό με τα Ελληνοτουρκικά, τώρα που είμαστε δημοσιονομικά με την πλάτη στον τοίχο. Το Ν.Α.Τ.Ο. είναι αμυντικός οργανισμός, ούτε έρευνα, ούτε διασώσει κάνει, ούτε και επαναπροωθήσεις. Η Τουρκία, που είναι ουσιαστικός παράγοντας στην περιοχή, ζήτησε να είναι όλο και πιο κοντά το Ν.Α.Τ.Ο., να το αξιοποιήσει με κάποιου είδους εμπλοκή στην δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης μεταξύ Τουρκικών και Συριακών συνόρων, κάποια στιγμή.

Ένας άλλος επιπρόσθετος λόγος είναι η παρουσία του Ν.Α.Τ.Ο. στο Αιγαίο, να παρακολουθούνται οι κινήσεις του Ρωσικού Στόλου.

Λέγεται ότι αυτή η περίεργη “συνδιαχείριση”, θα κρατήσει όσο θα υπάρχει το μεταναστευτικό. Μετά θα σταματήσει και θα επανέλθουν τα πράγματα στην προτέραν τους μορφή. Όμως μην ξεχνάμε, ότι “ουδέν μονιμότερων του προσωρινού” και ότι εάν μία κατάσταση γίνει “ντε φάκτο” εδραιώνεται και καθίσταται νόμιμη, “ντε γιούρε” .

Δυστυχώς το να ανατρέψεις ένα γεγονός που έχει δημιουργηθεί μετά απ’ τις πιο πάνω αιτίες, συνεπάγεται, κινήσεις και πράξεις, που ούτε εύκολες είναι ούτε ανώδυνες!