Στη Σύνοδο Κορυφής της 7ης Μαρτίου επικράτησε ένα σκηνικό εμπλοκής, όπου δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία, αλλά δεν έφθασαν και σε ρήξη. Παρουσιάστηκε νέα ατζέντα απαιτήσεων απ’ τον Νταβούτογλου, προκειμένου η Τουρκία να δεχθεί τις προτάσεις των Ευρωπαίων, για τις μεταναστευτικές ροές. Παζάρια με πολλά ανταλλάγματα έκανε ο Τούρκος πρωθυπουργός, ο οποίος προσερχόμενος στη Σύνοδο υπερηφανεύτηκε, λέγοντας ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα, δείχνει, ότι η Ευρώπη θεωρεί απόλυτα σημαντική τη συμμετοχή τής Τουρκίας, για να λύσει τα προβλήματά της.
Εξέφρασε την ευχή, να μην ασχοληθεί η Σύνοδος μόνο με την παράτυπη μετανάστευση, αλλά να εντείνει με ταχύτερους ρυθμούς την επανέναρξη του ενταξιακού διαλόγου. Εξέφρασε αυτή την ευχή, πατώντας στις ανασφάλειες των Ευρωπαίων ηγετών και κατάφερε απλώς να μπει στο παιχνίδι. Οπως φαίνεται, όμως, οι Ευρωπαίοι δεν υπολείπονται της Τουρκικής διπλωματίας. Δεν πέρασε η πρόταση “κλειστά σύνορα”, αφού το θέμα μετατοπίστηκε στη συνέχεια των διαβουλεύσεων Τσίπρα – Νταβούτογλου στη Σμύρνη και στην επόμενη Σύνοδο 17-18 Μαρτίου. Αυτή τη φορά η χώρα μας είχε συμμάχους Μέρκελ και Ολάντ, που είναι αντίθετοι με το κλείσιμο της μεταναστευτικής διαδρομής των Βαλκανίων, πράγμα που έχουν υλοποιήσει οι χώρες του Βίζεγκραντ και επιμένουν χωρίς καμιά εξαίρεση. Πάνω σ’ αυτό έχουν προβληματιστεί οι μεγάλοι της Ευρώπης ευεργέτες τους, που δεν περίμεναν να δείξουν τέτοια συμπεριφορά και αυταρχισμό τη μια μέρα να συμφωνούν με αποφάσεις, που λαμβάνονται από κοινού και την επομένη να μην τηρούνται.
Ευχολόγια στη Σύνοδο δεν έλειψαν, να υπάρξει επιβράδυνση των ροών από πλευράς Τουρκίας. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν κάπου. Ζήτησε πολλά για να πάρει ό,τι μπορέσει. Δεν περπατούν οι απαιτήσεις της, κυρίως για την ένταξή της στην ΕΕ, διότι υπάρχουν πολλά αγκάθια στον δρόμο. Εκτός απ’ της Αυστρίας το βέτο, και της Κύπρου που δεν την αναγνωρίζει, είναι και οι πράξεις της κόντρα στο ευρωπαϊκό καθεστώς, όταν αυξάνει τις καταπιέσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβάλλει στρατιωτικό νόμο σε περιφέρειές της, δεν αίρει το casus belli, σε περίπτωση που η Ελλάδα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από 6 σε 12 ν.μ. κ.ά. Αυτά είναι τα φανερά. Τα κρυφά είναι τα παζάρια με τη Συρία. Όσο δεν παίρνει αυτά που θέλει και οι αψιμαχίες με τη Συρία και τους Κούρδους συνεχίζονται, τόσο θα ανοιγοκλείνει τις πόρτες των ροών στο Αιγαίο, που ξέρει ότι ο έλεγχος των υδάτινων συνόρων είναι δυσχερής. Από τότε που ξέσπασε η κρίση προετοιμαζόταν να εκμεταλλευθεί κάθε τι προς όφελός της.
Από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξε πρόβλεψη, ούτε σχέδιο αντιμετώπισης όσων θα προέκυπταν, όταν τα σύννεφα βάραιναν την ατμόσφαιρα απ’ το περασμένο καλοκαίρι. Μπορεί η Μέρκελ να είναι στο πλευρό μας, η διπλωματία μας, όμως, φάνηκε λειψή, αφού η εξωτερική μας πολιτική κατάφερε, να κάνει τα Σκόπια γεωστρατηγικό παράγοντα της περιοχής. Αμα αδυνατούμε να προβλέπουμε τις επερχόμενες συμφορές, πώς θα τις αντιμετωπίσουμε πολιτικά και πρακτικά;
Και εναπόκειται πάσα ελπίδα μας στην παρουσία του ΝΑΤΟ. Επιχειρησιακά το ΝΑΤΟ δεν καταλαβαίνει χωρικά ύδατα. Αυτά είναι υψηλής διπλωματίας. Κι όμως οι Τούρκοι επιμένουν, να μην θέλουν το Νατοϊκό στόλο ανατολικά και πέραν της μέσης γραμμής του Αιγαίου, αλλά δυτικά στα διεθνή ύδατα. Τότε είτε περιπολεί το ΝΑΤΟ, είτε υπάρχει η FRONDEX σε τι θα ωφελούν; Εκτός και αν έχουν άλλα σχέδια, που στήνονται στην πλάτη μας με πρόσχημα την κρίση των ροών, που αν ειπωθούν, ή γραφούν, θα απεικονίζουν αφάνταστα κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Αφού η Γερμανία θεώρησε φρόνιμο, να μην τινάξει στον αέρα τη Σύνοδο, δεχθείσα κατ’ αρχήν τις προτάσεις στις οποίες ύστερα κάνει τις αναγκαίες προσαρμογές, φρόνιμο είναι, εδώ που φθάσαμε, να συμφωνήσουμε μαζί της.