1913 | 

Από το ημερολόγιο του Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου: «Οι πυροβολισμοί σήμερον σπανιώτεροι. Την πρωίαν εστάλη δευτέρα επιτροπή μετά γραμμάτων προς τον Δοικητήν του εν Κομάργιαν ελληνικού στρατού, ην συνώδευσε και ο επίσκοπός μου. Ειπόντος του Διοικητού ότι δεν έχει διαταγάς να προχωρήση προς τας Σέρρας, επίσκοπος μετά του διευθυντού της εν Νιγρίτη αστυνομίας κ. Κρανάκη παρεκάλεσε τηλεφωνικώς εκείθεν την Α. Μεγαλειότητα, ήτις και διέταξε την προέλασιν του εν Κομάργια τμήματος της στρατιάς, ως και της εν Όρλιάκω εβδόμης Μεραρχίας. Δυστυχώς η εν Κομάργιαν γέφυρα επί του Στρυμόνος ην ημιτελής, τούτου δε ένεκα ουδεμία βοήθεια έφθασε την εσπέραν ταύτην». Την επιτροπή αποτελούσαν ο βοηθός επίσκοπος Χριστουπόλεως Αμβρόσιος, ο Δημοσθένης Μέλφος και ο Κώστας Ζιάκας γραμματέας του Προξενείου. Περνώντας τον Στρυμόνα συνάντησαν τον ταγματάρχη Ιουλιανό Κανταράτο. Αυτός τους ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να προελάσει η 7η μεραρχία αν δεν τελείωνε η μάχη του Δεμίρ Ισάρ. Η ατολμία εκείνη στοίχισε την καταστροφή της πόλης.

1913 | 

Τα Ελληνικά στρατεύματα απώθησαν από τη Βέτρινα (Πετρίσι) του Βούλγαρους και οι Εύζωνοι το ίδιο κιόλας βράδυ μετέφεραν σε θέση βολής τα Ελληνικά τηλεβόλα. Η 6η μεραρχία συνέχισε την επίπονη προέλασή της προς Βορά.

1913 | 

Το 1913 η 3η Βουλγαρική μεραρχία μετά από την επική μάχη του Κιλκίς κατέλαβε την είσοδο του Ρούπελ. Εκεί κατέφυγαν και οι ηττημένες Βουλγαρικές δυνάμεις μετά από τη μάχη στο Λαχανά. Ο Βούλγαρος στρατηγός Σαράφωφ εγκατέστησε το στρατηγείο του στο χωριό Ρούπελ (Προμαχώνα) και παρ' ολίγο να πιαστεί αιχμάλωτος. Στις 27 Ιουνίου 1913 ο στρατός μας υπό τον στρατηγό Μανουσογιαννάκη ανέτρεψε την άμυνα των Βουλγάρων. Στην υποχώρησή τους εγκατέλειψαν αρκετά πυρομαχικά και μεγάλο όγκο πολεμικού υλικού καθώς και αποθήκες νομής και τροφίμων.

1913 | 

Απελευθερώνεται από τον Ελληνικό στρατό το Σιδηρόκαστρο. Η νίκη του Ελληνικού στρατού στη μάχη του Σιδηροκάστρου μετά από τις νίκες στο Λαχανά και το Κιλκίς έκρινε την τύχη του πολέμου. Η μάχη του του Δεμίρ Ισάρ υπήρξε πολύνεκρη και στη διάρκειά της το Ελληνικό ιππικό έπαιξε κύριο ρόλο ωθώντας την έκβαση του αγώνα υπέρ των Ελλήνων. Οι Βούλγαροι εγκαταλείποντας την πόλη προέβησαν σε καταστροφές και στη δολοφονία 148 κατοίκων.

1913 | 

Τα Βουλγαρικά στρατεύματα κατά την αποχώρησή τους ανατίναξαν (στις 10 π.μ.) το μεσαίο τόξο της σιδερένιας γέφυρας του Στρυμόνα η οποία βρισκόταν λίγο πριν από τα στενά του Ρούπελ. Με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης η γέφυρα ξαναχτίστηκε στα 1915 και στοίχισε ενάμιση εκατομμύριο φράγκα εποχής.

1913 | 

Μικτή δύναμη Βουλγαρικού πεζικού και ιππικού 170 ανδρών και Κομιτατζίδων με τέσσερα πολυβόλα κατέλαβε τον λόφο Νταουτλή. Ο Μητροπολίτης Απόστολος διαβλέποντας την δυσχερή θέση στην οποία περιήλθε η πολιτοφυλακή γεμάτος αγωνία απέστειλε τηλεγράφημα στον Βασιλέα Κωνσταντίνο για την επίσπευση της προέλασης του στρατού και την κατάληψη της πόλης. Αμέσως διατάχθηκε η προέλαση της 7ης Μεραρχίας υπό τον Συνταχματάρχη Σωτήλη που όμως δεν μπόρεσε να φθάσει αυθημερόν λόγω της κατεστραμμένης γέφυρας του Ορλιάκου.

1937 | 

Η Σερραία Ελπινίκη Κορέντη, αριστούχος της Ανωτέρας Σχολής πιάνου του Ωδείου Σερρών «Ορφεύς», - στην τάξη του Γ. Γεωργιάδη -, έδωσε εξετάσεις για την απόκτηση του πρώτου πτυχίου πιάνου του ιδρύματος. Η δοκιμασία έγινε με ονομαστικές προσκλήσεις στο κιηματοθέατρο «Πάνθεον». Την ειδική επιτροπή απάρτιζαν οι «διακεκριμένοι καλλιτέχνες Αλ. Καζαντζής, Διευθυντής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, Theo Kauffman, καθηγητής κλειδοκυμβάλου εν τω αυτό ωδείω, Γεώργιος Γεωργιάδης και Χρήστος Σταματίου, αριστούχοι του ως άνω ωδείου».

1945 | 

Στο καλοκαιρινό κινηματοθέατρο «Ρεξ» το «Θέατρον Τέχνης» παρουσίασε το έργο «Τοπάζ» του γάλλου συγγραφέα Πανιόλ.

1948 | 

(Κυριακή) Οι αθλητικοί σύλλογοι «Ορφέας» και «Ηρακλής» διοργάνωσαν την τέλεση των Β΄ (μεταπολεμικών) ποδηλατικών αγώνων.